Page 52 - 2557 เล่ม 1

๕๒

จําเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค ๓ พิพากษายืน

ผู้เสียหายทั้ง ๑๑ คน แถลงขอถอนคําร้องทุกข์ ศาลชั้นต้นมีคําสั่งอนุญาตและให้

จําหน่ายคดีออกจากสารบบความ
จําเลยฎีกา โดยผู้พิพากษาซึ่งพิจารณาและลงชื่อในคําพิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาต

ให้ฎีกาในปงญหาข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้เป็นคดีอาญาความผิดต่อส่วนตัว และยังไม่ถึงที่สุด เมื่อ
ผู้เสียหายทั้ง ๑๑ คน ถอนคําร้องทุกข์ภายในกําหนดระยะเวลาฎีกา โดยที่ยังไม่มีคู่ความฝ่าย

ใดยื่นฎีกา ย่อมเป็นอํานาจของศาลชั้นต้นที่จะพิจารณาสั่ง ฉะนั้น คําสั่งศาลชั้นต้นที่อนุญาต

ให้ถอนคําร้องทุกข์ และให้จําหน่ายคดีออกจากสารบบความจึงชอบแล้ว จําเลยไม่อาจยื่นฎีกา
ขอให้ศาลฎีกาสั่งจําหน่ายคดีได้อีก ฎีกาของจําเลย จึงไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการ

วินิจฉัยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๙ วรรคหนึ่ง ประกอบประมวล
กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑ ๕

พิพากษายกฎีกาของจําเลย

(นิยุต สุภัทรพาหิรผล – วิรุฬห์ แสงเทียน – ธีระพงศ์ จิระภาค)

ประเสริฐ เสียงสุทธิวงศ์ - ย่อ
อดุลย์ ขันทอง/วิรัช ชินวินิจกุล - ตรวจ