Page 54 - 2557 เล่ม 1

๕๔

ค่าชดเชย ๑๑๓,๗๖๐ บาท และจ่ายค่าจ้าง ค่าครองชีพ ค่าวิชาชีพ นับแต่วันสั่งพักงาน
จนถึงวันเลิกจ้างเป็นเงิน ๕๒๖,๑๔๐ บาท ๗๕,๔๘๐ บาท และ ๗๔,๐๐๐ บาท

ตามลําดับ กับจ่ายเงินโบนัสประจําปี ๒๕๔๔ และ ๒๕๔๕ ในอัตราปีละ ๕๔,๗๘๐ บาท

ประจําปี ๒๕๔๖ เป็นเงิน ๗๓,๐๐๐ บาท ค่าชดเชยในวันหยุดนักขัตฤกษ์ในระหว่าง
พักงานเป็นเงิน ๑๕๐,๕๓๖ บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ ๑๕ ต่อปีของต้นเงิน

๑,๑๒๒,๕๑๖ บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชําระเสร็จแก่โจทก์

จําเลยให้การขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ระหว่างพิจารณาโจทก์ถึงแก่กรรม นางบุญแต่ง ทายาทยื่นคําร้องขอเข้า
เป็นคู่ความแทน ศาลฎีกาอนุญาต

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ศาลแรงงานกลางฟงงข้อเท็จจริงว่า
จําเลยมีฐานะเป็นรัฐวิสาหกิจ สังกัดกระทรวงคมนาคม โจทก์เป็นลูกจ้างของจําเลย

ในตําแหน่งช่างซ่อมเครื่องบิน ได้รับเงินเดือน ๑๔,๒๒๐ บาท เมื่อวันที่ ๑๘ กันยายน ๒๕๔๓

โจทก์ว่าจ้างบุคคลอื่นให้นําภาพถ่ายเปลือยกายของ นางสาว พ. ซึ่งบางภาพเป็นภาพ
โจทก์ร่วมประเวณีกับนางสาว พ.ไปติดไว้ตามสถานที่ต่าง ๆ ในหมู่บ้านและสถานที่ที่

นางสาว พ.มีความเกี่ยวข้อง โดยมีเจตนาให้บุคคลทั่วไปได้พบเห็นภาพดังกล่าว

มีหนังสือพิมพ์ลงข่าวว่าเป็นการกระทําของโจทก์ซึ่งเป็นพนักงานของจําเลย
แล้ววินิจฉัยว่าโจทก์กระทําผิดต่อศีลธรรมอันดีงาม เป็นการไม่รักษาเกียรติและ

ชื่อเสียงของจําเลย และเป็นการประพฤติชั่ว ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อ

ชื่อเสียงของจําเลย แม้โจทก์กระทํานอกเวลาทํางานและนอกเหนือจากการที่จ้าง
ของจําเลย จําเลยก็มีอํานาจลงโทษตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทํางานได้

การกระทําของโจทก์เป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง จําเลยเลิกจ้างโจทก์ไม่เป็นการ

เลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม
มีปงญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของโจทก์ว่าโจทก์กระทําการฝ่าฝืน

ระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทํางานของจําเลยในกรณีร้ายแรงหรือไม่ โดยโจทก์

อุทธรณ์ว่า การกระทําของโจทก์เป็นการกระทํานอกสถานที่ทํางาน นอกเวลา