Page 59 - 2557 เล่ม 1

๕๙

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๗๐๙/๒๕๕๗ พนักงานอัยการจังหวัดภูเก็ต โจทก์

นายสุเมธ มาตรา กับพวก จ าเลย
ป.อ. พยายาม, ฆ่าผู้อื่น มาตรา ๘๐, ๒๘๘

ป.วิ.อ. ห้ามฎีกาในปงญหาข้อเท็จจริง มาตรา ๒๑๘ วรรคหนึ่ง

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จ าเลยที่ ๑ มีความผิดตาม ป.อ. มาตรา ๒๘๘

ประกอบมาตรา ๘๐, ๒๙๕, ๘๓ การกระท าของจ าเลยที่ ๑ เป็นกรรมเดียวผิดต่อ

กฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานพยายามฆ่า ซึ่งเป็นบทหนักที่สุด จ าคุก ๑๐ ปี

ลดโทษให้จ าเลยที่ ๑ ตาม ป.อ. มาตรา ๗๘ หนึ่งในสาม คงจ าคุก ๖ ปี ๘ เดือน

ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ พิพากษาแก้เป็นว่า ลดโทษจ าเลยที่ ๑ กึ่งหนึ่ง คงจ าคุก ๕ ปี
เป็นการที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ พิพากษาแก้โทษจ าคุกที่ลงจาก ๖ ปี ๘ เดือน

เป็น ๕ ปี จึงเป็นกรณีที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ แก้ไขเล็กน้อยและยังคงให้ลงโทษ

จ าคุกจ าเลยที่ ๑ ไม่เกินห้าปี จึงต้องห้ามมิให้จ าเลยที่ ๑ ฎีกาในปัญหา
ข้อเท็จจริง ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๑๘ วรรคหนึ่ง ฎีกาของจ าเลยที่ ๑ โต้แย้งว่า

การกระท าของจ าเลยที่ ๑ เป็นการกระท าโดยเจตนาท าร้ายจ าเลยที่ ๓ เท่านั้น

มิได้มีเจตนาฆ่า และขอให้ลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษจ าเลยที่ ๑ ด้วย

จึงเป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามฎีกาตามบทบัญญัติดังกล่าว

______________________

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจําเลยทั้งสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา

๒๘๘, ๒๙๗, ๒๙๕, ๘๐, ๘๓, ๙๑
จําเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ แต่ก่อนสืบพยานจําเลยที่ ๑ จําเลยที่ ๑

ขอถอนคําให้การเดิมและให้การใหม่เป็นรับว่าทําร้ายร่างกายจําเลยที่ ๒ และที่ ๓ จริง

แต่ไม่ได้กระทําโดยมีเจตนาฆ่า
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จําเลยที่ ๑ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา

มาตรา ๒๘๘ ประกอบมาตรา ๘๐, ๒๙๕, ๘๓ จําเลยที่ ๒ และที่ ๓ มีความผิดตาม

ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗ (๘), ๘๓ การกระทําของจําเลยที่ ๑ เป็น