Page 60 - 2557 เล่ม 1
P. 60

๖๐



               การกระทํากรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานพยายามฆ่า
               ซึ่งเป็นบทที่มีโทษหนักที่สุดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐ จําคุกจําเลยที่ ๑

               มีกําหนด ๑๐ ปี จําคุกจําเลยที่ ๒ และที่ ๓ คนละ ๒ ปี ทางนําสืบของจําเลยที่ ๑

               เป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสามตาม
               ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ คงจําคุกจําเลยที่ ๑ มีกําหนด ๖ ปี ๘ เดือน

               เมื่อไม่ปรากฏว่าจําเลยที่ ๒ และที่ ๓ ได้รับโทษจําคุกมาก่อน โทษจําคุกของ

               จําเลยที่ ๒ และที่ ๓ ให้รอการลงโทษไว้มีกําหนด ๒ ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา
               มาตรา ๕๖

                      โจทก์และจําเลยที่ ๑ อุทธรณ์

                      ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ พิพากษาแก้เป็นว่า ลดโทษให้จําเลยที่ ๑ ตาม
               ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ กึ่งหนึ่ง คงจําคุก ๕ ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไป

               ตามคําพิพากษาศาลชั้นต้น
                      จําเลยที่ ๑ ฎีกา

                      ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจําเลยที่ ๑ มีความผิดตาม

               ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ประกอบมาตรา ๘๐, ๒๙๕, ๘๓ การกระทํา
               ของจําเลยที่ ๑ เป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานพยายามฆ่า

               ซึ่งเป็นบทหนักที่สุด จําคุก ๑๐ ปี ลดโทษให้จําเลยที่ ๑ ตามประมวลกฎหมายอาญา

               มาตรา ๗๘ หนึ่งในสาม คงจําคุก ๖ ปี ๘ เดือน ศาลอุทธรณ์ภาค ๘ พิพากษาแก้
               เป็นว่า ลดโทษจําเลยที่ ๑ กึ่งหนึ่ง คงจําคุก ๕ ปี เป็นการที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๘

               พิพากษาแก้โทษจําคุกที่ลงจาก ๖ ปี ๘ เดือน เป็น ๕ ปี จึงเป็นกรณีที่ศาลอุทธรณ์

               ภาค ๘ แก้ไขเล็กน้อยและยังคงให้ลงโทษจําคุกจําเลยที่ ๑ ไม่เกินห้าปี จึงต้องห้าม
               มิให้จําเลยที่ ๑ ฎีกาในปงญหาข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

               มาตรา ๒๑๘ วรรคหนึ่ง ฎีกาของจําเลยที่ ๑ โต้แย้งว่าการกระทําของจําเลยที่ ๑

               เป็นการกระทําโดยเจตนาทําร้ายจําเลยที่ ๓ เท่านั้น มิได้มีเจตนาฆ่า และขอให้
               ลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษจําเลยที่ ๑ ด้วย จึงเป็นฎีกาในปงญหาข้อเท็จจริง

               ต้องห้ามฎีกาตามบทบัญญัติดังกล่าว  ที่ศาลชั้นต้นรับฎีกาจําเลยที่ ๑ ส่งขึ้นมา
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65