Page 6 - 2557 เล่ม 1

๖

จําเลยให้การในคดีส่วนแพ่งว่า นางเพ็ญศรีไม่ใช่ผู้แทนโดยชอบธรรมของ
เด็กชาย ธ. ไม่มีอํานาจยื่นคําร้อง เหตุเกิดขึ้นจากความประมาทของเด็กชาย ธ.

และค่าเสียหายที่ผู้ร้องเรียกสูงเกินความเป็นจริง หากมีก็ไม่เกิน ๑๐,๐๐๐ บาท

ขอให้ยกคําร้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จําเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา

มาตรา ๓๐๐, ๓๙๐ พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๔๓ (๔),

๑๕๗ การกระทําของจําเลยเป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษ
ฐานกระทําโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นรับอันตรายสาหัส ตามมาตรา ๓๐๐ ซึ่งเป็น

บทที่มีโทษหนักที่สุดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๐ จําคุก ๒ ปี และปรับ

๖,๐๐๐ บาท จําเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุ
บรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ กึ่งหนึ่ง คงจําคุก

๑ ปี และปรับ ๓,๐๐๐ บาท โทษจําคุกให้รอการลงโทษไว้ ๒ ปี ตามประมวล
กฎหมายอาญา มาตรา ๕๖ ไม่ชําระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา

มาตรา ๒๙, ๓๐ ยกคําร้องของผู้ร้อง ค่าฤชาธรรมเนียมให้เป็นพับ

ผู้ร้องอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค ๓ พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จําเลยใช้ค่าเสียหายแก่ผู้ร้อง

๒๐,๐๐๐ บาท นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคําพิพากษาศาลชั้นต้น

ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ฟ้องโจทก์ระบุว่า เด็กชาย ธ. มีส่วนกระทําโดย

ประมาทด้วยโดยขับรถจักรยานยนต์ด้วยความเร็วสูง เด็กชาย ธ. จึงมิใช่ผู้เสียหาย

โดยนิตินัยและไม่มีอํานาจยื่นคําร้องขอให้บังคับจําเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทนตาม
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๔๔/๑ ปงญหาดังกล่าวเป็น

ข้อกฎหมายที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้ไม่มีคู่ความฝ่ายใดฎีกา ศาลฎีกา

มีอํานาจยกขึ้นวินิจฉัยได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา
๑๙๕ วรรคสอง ประกอบมาตรา ๒๒๕ กรณีไม่จําต้องวินิจฉัยฎีกาของผู้ร้องอีก

พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกคําร้องขอให้บังคับจําเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทน

ของเด็กชาย ธ. โดยนางเพ็ญศรี ผู้แทนโดยชอบธรรม ค่าฤชาธรรมเนียมใน