Page 8 - 2557 เล่ม 1

๘

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๓๙/๒๕๕๗ บริษัทขนส่ง จํากัด โจทก์

นายอนุรักษ์ ธนภัทร
กับพวก จ าเลย

ป.พ.พ. ความรับผิดของตัวการกรณีตัวแทนทําละเมิด, การตั้งตัวแทน, ตัวการรับผิด,

ประนีประนอมยอมความ มาตรา ๔๒๗, ๗๙๘, ๘๒๐, ๘๕๑
ป.วิ.พ. ค่าฤชาธรรมเนียม มาตรา ๑๖๑, ๑๖๗

ขณะเกิดเหตุจ าเลยที่ ๑ ขับรถยนต์บรรทุก หมายเลขทะเบียน
๘๐ – ๕๒๗๓ ชุมพร รับจ้างบรรทุกสินค้าอันเป็นการประกอบการขนส่ง

ในนามของจ าเลยที่ ๒ จึงต้องถือว่า จ าเลยที่ ๑ เป็นตัวแทนของจ าเลยที่ ๒

ในการขับรถยนต์บรรทุกดังกล่าว ดังนั้น จ าเลยที่ ๒ ในฐานะตัวการจึงต้อง

รับผิดในผลแห่งละเมิดที่ตัวแทนของตนได้กระท าไป ตาม ป.พ.พ. มาตรา

๔๒๗ และ ๘๒๐
รายงานประจ าวันเกี่ยวกับคดีเอกสารศาลแพ่งหมาย ป.จ.๔

ที่พนักงานสอบสวนจัดท าขึ้นในการเปรียบเทียบปรับจ าเลยที่ ๑ ในความผิด

ฐานขับรถโดยประมาท อันท าให้คดีส่วนอาญาเลิกกัน แม้จะมีข้อความ

บันทึกไว้ตอนต้นว่าคู่กรณีทั้งสามฝ่ายตกลงเรื่องค่าเสียหายกัน ผลการตกลง
ฝ่ายรถยนต์บรรทุก หมายเลขทะเบียน ๘๐ – ๕๒๗๓ ชุมพร ซึ่งจ าเลยที่ ๑ เป็น

คนขับขณะเกิดเหตุยินยอมรับผิดชดใช้ค่าเสียหายโดยจะซ่อมรถยนต์

หมายเลขทะเบียน ๖ ฎ – ๐๙๖๗ กรุงเทพมหานคร และรถยนต์โดยสาร

หมายเลขทะเบียน ๑๑ – ๗๐๔๗ กรุงเทพมหานคร ของโจทก์ให้อยู่ในสภาพ
เดิม ส่วนค่าสินไหมทดแทนเป็นเงินจะไปด าเนินการกันเองกับ

บริษัทประกันภัยก็ตาม แต่ผู้ลงชื่อท้ายบันทึกฝ่ายรถบรรทุก หมายเลข

ทะเบียน ๘๐ – ๕๒๗๓ กรุงเทพมหานคร ได้แก่ จ าเลยที่ ๑ ผู้ชดใช้

และฝ่ายรถยนต์โดยสาร หมายเลขทะเบียน ๑๑ – ๗๐๔๗ กรุงเทพมหานคร

คือ ม. พนักงานขับรถยนต์โดยสารของโจทก์ผู้รับชดใช้ โดยไม่มีข้อความ