Page 89 - 2557 เล่ม 1

๘๙

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๙๔๒/๒๕๕๗ พนักงานอัยการจังหวัดราชบุรี โจทก์

นายลิขิตหรือหลิว ชัยมงคล จ าเลย
ป.อ. ป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ มาตรา ๖๙

ป.วิ.พ. ฎีกาข้อที่ไม่ได้ว่ากันมาในศาลล่าง มาตรา ๒๔๙ วรรคหนึ่ง

ป.วิ.อ. นําบทบัญญัติ ป.วิ.พ. มาใช้ มาตรา ๑๕

ศาลชั้นต้นลงโทษจ าเลยในความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่นเพื่อป้องกัน

เกินสมควรแก่เหตุ จ าเลยอุทธรณ์ว่า จ าเลยไม่ใช่คนร้ายที่ใช้อาวุธปืนยิง

ผู้เสียหาย ไม่ได้อุทธรณ์ว่าหากฟังว่าจ าเลยเป็นคนร้ายที่ใช้อาวุธยิงผู้เสียหาย

การกระท าของจ าเลยก็เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายด้วย ดังนี้
ข้อที่ว่าการกระท าของจ าเลยเป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุจึงยุติไปตาม

ค าพิพากษาศาลชั้นต้นแล้ว จ าเลยเพิ่งยกข้อเท็จจริงขึ้นอ้างในชั้นฎีกาว่า

ข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่าพวกของผู้เสียหายจะหยุดการท าร้ายจ าเลยกับพวก

เมื่อใด ทั้งพวกผู้เสียหายยังท าร้าย ว. ซึ่งยืนอยู่กับจ าเลยด้วยอาวุธมีคมฟัน
จนสลบบริเวณที่เกิดเหตุ การกระท าของจ าเลยเป็นการป้องกันโดยชอบด้วย

กฎหมาย จึงเป็นข้อที่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลอุทธรณ์ภาค ๗

ต้องห้ามมิให้ฎีกาตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๒๔๙ วรรคหนึ่ง ประกอบ ป.วิ.อ. มาตรา ๑๕

______________________

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจําเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๐, ๘๓,

๙๑, ๒๘๘, ๓๗๑ พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง
และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๔, ๗, ๘ ทวิ, ๗๒, ๗๒ ทวิ

จําเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จําเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
ประกอบมาตรา ๘๐, ๖๙ และมาตรา ๓๗๑ พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุน

วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๗, ๘ ทวิ วรรคหนึ่ง,