Page 84 - 2557 เล่ม 1

๘๔

จํานวนค่าสินไหมทดแทนนั้นสูงเกินส่วนหากนําเข้าซ่อมที่อู่ดังที่กําหนดไว้ใน
ช่วงเวลาเดียวกัน ใช้อุปกรณ์อย่างเดียวกัน และมีฝีมือระดับเดียวกัน กรณีเช่นนี้ไม่อาจถือว่า

โจทก์ใช้สิทธิโดยไม่สุจริต จําเลยยังต้องรับผิดชําระค่าซ่อมรถยนต์ให้แก่โจทก์

ฎีกาข้อนี้ของจําเลยฟงงไม่ขึ้น
คดีมีปงญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจําเลยประการสุดท้ายว่า จํานวน

ค่าเสียหายมีเพียงใด เห็นว่า สําหรับการซ่อมด้วยการเปลี่ยนอะไหล่นั้น โจทก์มี

นางสาวนิตยา ผู้จัดการอู่เวียตนามการช่าง ที่ซ่อมรถยนต์โจทก์มาเป็นพยานเบิกความว่า
มีการเปลี่ยนเป็นอะไหล่มือสองเกือบทั้งหมดยกเว้นยางกันโคลนล้อกับบังลมหม้อน้ํา

จํานวน ๒๒ รายการ คิดเป็นค่าอะไหล่ รวมค่าภาษีมูลค่าเพิ่มแล้ว จํานวน

๑๒๘,๕๖๕.๘๕ บาท ประกอบกับรายการอะไหล่ดังกล่าวสอดคล้องกับสภาพความเสียหาย
ของรถยนต์โจทก์ เมื่อจําเลยไม่ได้นําสืบหักล้างให้เห็นเป็นอย่างอื่น ข้อเท็จจริง

จึงฟงงได้ว่า รถยนต์ของโจทก์ได้รับความเสียหายและซ่อมแซมด้วยการเปลี่ยนชิ้นส่วนอะไหล่
ดังกล่าวจริง ส่วนการซ่อมด้วยการเคาะพ่นสี ซึ่งโจทก์นําสืบว่า ได้ทําการเคาะพ่นสี

รวม ๒๙ รายการ คิดเป็นเงินค่าซ่อมรวมค่าภาษีมูลค่าเพิ่มแล้วจํานวน ๙๖,๓๐๐ บาท นั้น

จําเลยฎีกาโต้แย้งอยู่ว่าราคาค่าซ่อมในส่วนนี้สูงเกินไป เพราะนายเศวตเจ้าของอู่เศวตยนต์
ได้ประเมินค่าแรงซ่อม/เคาะพ่นสีไว้เพียง ๕๒,๘๐๐ บาท เห็นว่าทางนําสืบของโจทก์

ไม่ปรากฏว่านางสาวนิตยาผู้เสนอราคา เป็นช่างที่มีอาชีพในการซ่อมรถหรือเป็น

ช่างที่มีความชํานาญในการตีราคาซ่อม อีกทั้งโจทก์ไม่ได้นําสืบปฏิเสธว่า
การประเมินราคาของนายเศวตไม่เหมาะสมหรือไม่ถูกต้องอย่างไร ประกอบกับ

การที่โจทก์ตกลงยินยอมให้จําเลยนํารถยนต์ของโจทก์ไปซ่อมที่อู่ของนายเศวตได้

จึงเท่ากับโจทก์ยอมรับว่าการประเมินราคาค่าซ่อมเคาะพ่นสีของนายเศวตมีความน่าเชื่อถือ
พยานหลักฐานของจําเลยในส่วนนี้มีน้ําหนักดีกว่ารับฟงงได้ว่า ราคาประเมิน

ค่าแรงซ่อม/เคาะพ่นสีของอู่เศวตยนต์น่าจะเหมาะสมกับสภาพความเสียหายของรถยนต์

โจทก์แล้ว ดังนั้น จําเลยจึงต้องรับผิดชําระค่าซ่อมแซมแก่โจทก์ รวมค่าซ่อมด้วย
การเปลี่ยนอะไหล่และค่าซ่อมด้วยการเคาะพ่นสีแล้วเป็นเงินทั้งสิ้น ๑๘๑,๓๖๕.๘๕ บาท

ฎีกาของจําเลยในข้อนี้ฟงงขึ้นบางส่วน