Page 40 - หนังสือที่ระลึกพิธีเปิด E-book
P. 40
33
นายจ้างจึงไม่ต้องจ่ายเงินให้แก่ลูกจ้างตามมาตราดังกล่าว แต่นายจ้างต้องจ่าย
ค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างเสมือนนายจ้างมิได้หยุดกิจการ และลูกจ้างมาทำงานตามปกติ
ทางที่สาม ถ้าการหยุดกิจการนั้นไม่เป็นไปตามองค์ประกอบของ
ุ
กฎหมาย ในส่วนที่ว่า “อันมิใช่เหตสุดวิสัย” โดยนำความหมายในประมวลกฎหมาย
แพ่งและพาณิชย์ มาตรา 8 คำว่า “เหตุสุดวิสัย” หมายความว่า เหตุใด ๆ อันจะ
เกิดขึ้นก็ดี จะให้ผลพิบัติก็ดี เป็นเหตุที่ไม่อาจป้องกันได้แม้ทั้งบุคคลผู้ต้องประสบ
ุ
หรือใกล้จะต้องประสบเหตนั้นจะได้จัดการระมัดระวังตามสมควร อันพึงคาดหมาย
ได้จากบุคคลในฐานะและภาวะเช่นนั้น มาแปลปรับแล้ว หากเห็นว่าการระบาดของ
โควิด-19 ถือเป็นเหตุสุดวิสัย ซึ่งทำให้การชำระหนี้ด้วยการทำงานให้แก่นายจ้าง อัน
เป็นหน้าที่ของลูกจ้างและการชำระหนี้ด้วยการจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างอันเป็นหน้าที่
ของนายจ้าง ตกเป็นพ้นวิสัย นายจ้างก็ไม่ต้องจ่ายค่าจ้างหรือเงินจำนวนใดให้แก่
ลูกจ้าง
สรุป การจ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้างกรณีตามข้อถามจักต้อง
พิจารณาจากข้อเท็จจริงเป็นราย ๆ ไป
สำหรับนายจ้างบางรายที่หยุดกิจการแล้ว ได้ให้หรือเรียกลูกจ้างบางคน
มาทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือมาอยู่เวรดูแลทรัพย์สินของนายจ้างเป็นบางวันบางเวลา
นั้น เมื่อการมาทำงานของลูกจ้างเป็นการทำงานไม่เต็มเวลาทำงานปกติ และงานที่
ทำอาจมิใช่งานในหน้าที่หรืองานตามปกติของตน ดังนี้ นายจ้างจึงควรจ่ายพิจารณา
จ่ายค่าตอบแทนให้แก่ลูกจ้างนั้นตามจำนวนที่นายจ้างและลูกจ้างนั้นตกลงกัน แต่ต้อง
ไม่น้อยกว่าอัตราค่าจ้างขั้นต่ำในจังหวัดนั้น
