Page 90 - รายงานประจำปี 2562
P. 90
ำ
็
ำ
ี
ั
ี
ึ
อีกนาน ๓ ปี ๕ เดือน ๑๗ วันแล้วออกจากราชการอีก กระทาการกระทาท่เปนความผิดวินย แต่อกศาลหน่ง
ี
ั
ระหว่างช่วงท่กลับเข้ารับราชการน้นผู้รับทุนฟ้อง เห็นว่า นาย ก ไม่ได้เป็นผู้กระทำาการกระทำาเดียวกัน
ี
ื
ศาลปกครองเพ่อขอให้ส่วนราชการทำาสัญญาผ่อนผัน ท่เป็นเหตุให้ต้องถูกลงโทษทางวินัยและต้องถูกลงโทษ
ี
การชดใช้ทุนคืนตามคำาพิพากษาศาลฎีกา ศาลปกครอง ทางอาญา ทั้งท่รับฟังจากพยานหลักฐานหลักชุดเดียวกัน
สูงสุดให้ปฏิบัติตามมติคณะรัฐมนตรี แล้วให้หัก กรณีเช่นนี้ย่อมชัดแจ้งว่าเป็นการ “ขัดแย้งกันในข้อเท็จจริง
ี
ื
ระยะเวลาท่กลับเข้ารับราชการเป็นการชดใช้ทุนด้วย ท่เป็นเร่องเดียวกัน” และกอให้เกิดผลท่ประหลาด
ี
ี
่
ื
ึ
คณะกรรมการวินิจฉัยว่า เม่อข้อเท็จจริงปรากฏว่า ซ่งกระทบต่อความเป็นธรรมอย่างชัดเจน ไม่เป็นไปเพ่อ
ื
ศาลปกครองพิพากษาให้ผู้รับทุนชนะคดีโดยให้นับ ประโยชน์แห่งความยุติธรรม กรณีจะต้องถือตามข้อเท็จจริง
ระยะเวลาท่ขอกลับเข้ารับราชการเป็นระยะเวลาปฏิบัต ของศาลใดโดยคานึงถึงความเป็นไปได้ในการปฏิบัติตาม
ำ
ี
ิ
ราชการชดใช้ทนตามสัญญาลาศึกษาได้ แต่การปฏิบัต คำาพิพากษาหรือคำาสั่งของศาลเป็นอำานาจของคณะกรรมการ
ุ
ิ
ตามคำาพิพากษาของศาลปกครองสูงสุดเป็นหน้าท ที่จะต้องวินิจฉัย
่
ี
ี
ของผู้รับทุนและผู้ร้องท่จะต้องปฏิบัติการทำาสัญญา ในประเทศฝรั่งเศสที่เป็นต้นแบบของระบบศาลคู่
ผ่อนผันต่อกันเสียก่อนด้วย จึงจะมีผลให้ถือว่าระยะเวลา ในประเทศไทยใหอานาจศาลคดขดกนเปนผแกปญหานี ้
็
้
ำ
ั
้
ี
ั
ู
ั
้
ี
ี
ั
ต้งแต่วันท่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๔๐ ถึงวันท่ ๙ เมษายน ๒๕๔๔ ซ่งเช่อว่าจะเป็นพัฒนาการของความเป็นธรรมในระบบ
ื
ึ
เป็นระยะเวลาปฏิบัติราชการชดใช้ทุนตามสัญญา ศาลไทย
ลาศึกษาอันจะนำาไปหักกับหน้ตามคำาพิพากษาของ
ี
้
ิ
ี
่
ำ
คาวนจฉยชขาดอำานาจหน้าทระหว่างศาล
ิ
ี
ั
ื
ั
ศาลฎีกาได้ ดังน้นเม่อปรากฏว่ายังไม่มีการทำาสัญญา ที่ ๑๙/๒๕๕๒ นี้เป็นกรณีที่ทำาให้คำาว่า “ประโยชน์แห่ง
ผ่อนผัน เพ่อประโยชน์แห่งความยุติธรรมและเพ่อให้การ ความยุติธรรม” ชัดแจ้งเป็นท่ประจักษ์ว่าพระราชบัญญัต ิ
ื
ื
ี
ั
ปฏิบัติตามคำาพิพากษาของท้งสองศาลเป็นไปได้ จึงเห็น ว่าด้วยการวินิจฉัยช้ขาดอำานาจหน้าท่ระหว่างศาล พ.ศ.
ี
ี
สมควรให้ผู้ร้องบังคับคดีตามคำาพิพากษาของศาลฎีกา ๒๕๔๒ มาตรา ๑๔ น้นเป็นเคร่องมือสำาคัญในการ
ั
ื
ิ
ั
ำ
ื
ำ
ั
ี
ก่อน ต่อเม่อได้มการทาสญญาผ่อนผนตามคาพพากษา อำานวยความยุติธรรมแก่ประชาชนอย่างแท้จริง แม้ตาม
ี
ของศาลปกครองสูงสุดจึงให้นับระยะเวลาท่ผู้รับทุน คำาวินิจฉัยน้จะเป็นการวินิจฉัยกรณีท่เป็นคำาพิพากษา
ี
ี
ขอกลับเข้ารับราชการต้งแต่วันท่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๔๐ ถึงวันท ี ่ ในส่วนแพ่งเช่นเดียวกันท่โดยทฤษฎีมีระดับมาตรฐาน
ั
ี
ี
๙ เมษายน ๒๕๔๔ (รวมระยะเวลา ๓ ปี ๕ เดือน ๑๗ วัน) การรับฟังพยานหลักฐานในระดับท่เทียบเท่ากันท่เพียง
ี
ี
เป็นระยะเวลาปฏิบัติราชการชดใช้ทุนตามสัญญา รับฟังว่าพยานหลักฐานฝ่ายใดมีนาหนักดีกว่า และหาก
ำ
้
ลาศึกษา โดยให้คำานวณระยะเวลาดังกล่าวเป็นจำานวนเงิน มการปรบแก้ไขบทบัญญัตในมาตรานให้คณะกรรมการ
ั
ี
ี
้
ิ
ี
ตามสัญญาผ่อนผันแล้วนำาไปหักกับหน้ตามคำาพิพากษา วินิจฉัยช้ขาดอำานาจหน้าท่ระหว่างศาลมีอำานาจในการ
ี
ี
ของศาลฎีกาและบังคับคดีในหน้ตามคำาพิพากษาของ ทำาให้ “ข้อเท็จจริงที่เป็นเรื่องเดียวกัน” นั้น ไม่ถูกจำากัด
ี
ศาลฎีกาส่วนที่เหลือต่อไป ด้วยวิธีพิจารณาของศาลแต่ละระบบทำาให้คณะกรรมการ
ำ
ำ
ี
ี
ี
คาวินิจฉัยช้ขาดอานาจหน้าท่ระหว่างศาลท่ หรือแต่ละศาลแสวงหาข้อเท็จจริงที่เป็นเรื่องเดียวกันนั้น
ี
๑๙/๒๕๕๒ เป็นกรณีท่ยืนยันอย่างชัดเจนว่ากรณีตาม เข้าสู่สำานวนความของแต่ละศาลหรือโดยคณะกรรมการ
ี
ื
ื
มาตรา ๑๔ ไม่ใช่กรณีท่ต้องเป็น “ประเด็น” เดียวกัน เองเพ่อเป็น “ข้อเท็จจริงท่เป็นเร่องเดียวกัน” มีข้อเท็จจริง
ี
ี
ี
ื
แต่เป็นกรณีท่เป็น “ข้อเท็จจริงท่เป็นเร่องเดียวกัน” ว่า ท่เป็นเร่องเดียวกันโดยแท้และบริบูรณ์และเป็นผู้ใช้
ี
ื
ี
ี
เม่อไม่มีเหตุท่จะเป็นกรณีผิดสัญญาท่จะต้องใช้ทุน ดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานอันนำาไปสู่ข้อเท็จจริง
ื
้
ี
ื
ำ
ี
ี
ก็ไม่ต้องชดใช้ตามคาพิพากษาของศาลอ่น กรณีเช่นน ท่ยุติด้วยมาตรฐานการรับฟังพยานหลักฐานท่ไม่มีศาลใด
ั
ื
ื
ี
ี
ควรท่จะต้องพิจารณารวมไปถึงกรณีอ่น ๆ ด้วยเช่นกรณีท รับฟัง “ข้อเท็จจริงท่เป็นเร่องเดียวกัน” น้น “ขัดแย้งกัน” อีก
ี
่
ำ
ี
เป็นการกระทาเดียวกันท่เป็นความผิดท้งวินัยและ ในอันที่จะนำาไปสู่การวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมาย รวมทั้ง
ั
ิ
ิ
ั
ี
ั
ำ
ทางอาญา ดงกรณคาวนจฉย (คาสง) ท ๑๕๙/๒๕๖๐ ให้คณะกรรมการมีอำานาจในการช้ขาดปัญหาข้อกฎหมาย
ี
่
่
ั
ี
ำ
็
ท่ได้กล่าวแล้ว รวมท้งเม่อศาลต่างระบบกันวินิจฉัยถึง ทเกยวข้องกบข้อเทจจรงทเป็นเรองเดยวกันนนด้วย
ี
ั
ั
ี
้
่
ี
่
ั
ี
่
ื
ื
่
ี
ิ
ึ
ำ
ู
การกระทาเดียวกันโดยศาลหน่งเห็นว่า นาย ก เป็นผ จักเป็นคุณูปการแก่สังคมเป็นที่ยิ่ง
้
84 บทความที่น่าสนใจ
