Page 161 - สนง.ศาลภาค 2 กฎหมาย ระเบียบ และบทความที่เกี่ยวกับการค้ามนุษย์ เล่ม 2
P. 161
11
Tier 2 Watch List คล้ายกับ Tier 2 และมีจํานวนเหยื่อการค้ามนุษย์เพิ่มขึ้น หรือไม่มีหลักฐาน
ชัดเจนว่ารัฐบาลเพิ่มความพยายามดําเนินการต่อต้านการค้ามนุษย์
Tier 3 คือ ประเทศที่ดําเนินการไม่สอดคล้องกับมาตรฐานขั้นต่ําตามกฎหมายของสหรัฐอเมริกา
และไม่มีความพยายามปรับปรุงแก้ไข ซึ่งสหรัฐอเมริกาอาจพิจารณาระงับการให้ความช่วยเหลือที่มิใช่
ความช่วยเหลือเพื่อมนุษยธรรมและความช่วยเหลือที่เกี่ยวกับการค้า (non-humanitarian and non-
trade-related foreign assistance)
โดยในรายงานประจําปี เรื่อง สถานการณ์การค้ามนุษย์ฉบับดังกล่าว ระบุว่าประเทศไทยเป็น
ประเทศต้นทาง ปลายทาง และทางผ่านสําหรับการค้าผู้ชาย ผู้หญิงและเด็ก เพื่อการบังคับใช้แรงงาน
และการบังคับค้าประเวณี เหยื่อจากประเทศเพื่อนบ้านซึ่งได้แก่ จีน เวียดนาม รัสเซีย อุซเบกิสถาน อินเดีย
และฟิจิ เต็มใจอพยพเข้ามาอยู่ในประเทศไทย บ่อยครั้งได้รับความช่วยเหลือจากญาติหรือคนในชุมชน
หรือผ่านเครือข่ายแบบไม่เป็นทางการที่ทําหน้าที่จัดหาหรือลักลอบนําพาบุคคล ทั้งนี้ ประมาณการว่ามี
แรงงานข้ามชาติในไทย 2 ถึง 3 ล้านคน ส่วนใหญ่มาจากพม่า ซึ่งเป็นคนกลุ่มใหญ่ของเหยื่อการค้ามนุษย์
ในไทย ทั้งนี้ จากการประมาณการขั้นต่ําเหยื่อหลายหมื่นคนซึ่งเข้ามาในประเทศไทยถูกบังคับ ขู่เข็ญ
หลอกลวงให้เข้าสู่การใช้แรงงานหรือถูกกดขี่ในอุตสาหกรรมทางเพศ สิ่งที่สําคัญ คือ แรงงานที่เป็นเหยื่อ
การค้ามนุษย์ในประเทศไทยถูกกดขี่ในธุรกิจประมงและอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการประมง กิจการ
สิ่งทอระดับล่าง โรงงาน และการทํางานบ้าน และเหยื่อบางรายถูกบังคับให้เป็นขอทานข้างถนน
ทั้งนี้ รายงานประจําปี เรื่อง สถานการณ์การค้ามนุษย์ฉบับดังกล่าว ยังได้รายงานถึงพฤติกรรม
คอร์รัปชั่นของเจ้าหน้าที่ทั้งสองประเทศตามแนวชายแดน ซึ่งอํานวยความสะดวกให้กับการเคลื่อนย้าย
แรงงานที่ไม่มีเอกสารประจําตัวระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้าน ได้แก่ ลาว พม่า และกัมพูชา
แรงงานเหล่านี้ต่อมาได้กลายเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ เหยื่อการค้ามนุษย์ซึ่งระบุตัวตนไม่ได้เป็นคนจํานวน
ส่วนใหญ่ของแรงงานข้ามชาติที่ถูกส่งกลับลาว พม่า และกัมพูชาในแต่ละปี ทั้งนี้ ชายชาวพม่า กัมพูชา
และไทย ตกเป็นเป้าหมายบังคับเกณฑ์แรงงานในเรือประมงสัญชาติไทยที่ล่องเรืออยู่ในเอเชียตะวันออก
เฉียงใต้และใกล้เคียง ลูกเรือประมงบางคนอยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายปีติดต่อกัน และได้รับค่าแรงน้อยนิด
พวกเขาต้องทํางานวันละ 18 ถึง 20 ชั่วโมงต่อวัน และทํางาน 7 วันต่อสัปดาห์ และบางคนยังถูกข่มขู่
และทุบตี ทั้งนี้ รายงานในปี พ.ศ. 2556 พบว่า ร้อยละ 17 ของลูกเรือประมงที่ถูกสํารวจที่เริ่มทํางานใน
เรือประมงชายฝั่งซึ่งใช้เวลามากกว่า 1 เดือนในทะเล มีประสบการณ์อยู่ภายใต้เงื่อนไขของการถูกบังคับ
เกณฑ์แรงงาน บ่อยครั้งมีการข่มขู่ว่าจะตัดเงิน รวมทั้งการไม่จ่ายเงินค่าจ้างเต็มจํานวน อีกทั้งยังกล่าวถึง
สถานการณ์ค้ามนุษย์ในเรือประมงว่า ในปี พ.ศ. 2553 จากการประเมินความเสี่ยงสะสมของการลักลอก
ค้าแรงงานในหมู่แรงงานชาวพม่าในอุตสาหกรรมอาหารทะเลในจังหวัดสมุทรสาคร พบว่า ร้อยละ 57
ของแรงงานที่ได้รับการสํารวจจํานวน 430 คน เคยผ่านประสบการณ์อยู่ภายใต้เงื่อนไขการเป็นแรงงาน
บังคับ ทั้งนี้ การทําประมงในภูมิภาคนี้เป็นกิจการที่ไม่มีระเบียบกํากับทั่วไปแล้วลูกเรือประมงไม่มีการทํา
