Page 1143 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 1143

๑๑๓๑



                                                ั
                 จ าคุก โดยไม่รวมถึงจ าเลยที่ต้องโทษกกขังหรือกักขังแทนค่าปรับ ซึ่งมีความเห็นของนักกฎหมายว่ามาตรานี้
                                                          ั
                 ควรจะหมายความรวมถึงกรณีที่จ าเลยที่ต้องโทษกกขังหรือกักขังแทนค่าปรับด้วย
                                      ๓.๒.๒ ปัญหาการส่งตัวจ าเลยที่มีสภาพจิตไม่ปกติไปรับการรักษาขณะทุเลาการ

                 ลงโทษประหารชีวิต ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๔๘ แม้กฎหมายจะก าหนดให้

                 ส่งตัวจ าเลยซึ่งต้องค าพพากษาให้ประหารชีวิตไปรับการรักษาที่โรงพยาบาล แต่ก็ไม่ได้ก าหนดประเภทหรือ
                                    ิ
                         ี
                 รายละเอยดว่า ศาลควรส่งตัวจ าเลยซึ่งต้องโทษประหารชีวิตที่เกิดวิกลจริตไปรักษาที่สถานพยาบาลใด
                 ใครเป็นผู้มีหน้าที่ดูแลรักษาและรายงานผลการรักษาต่อศาล รวมถึงวิธีการป้องกันการหลบหนีหรือป้องกัน
                                                                                                  ิ
                 อนตราย ตลอดจนการจ าหน่ายบุคคลนั้นออกจากสถานพยาบาล ต่างกับประมวลกฎหมายวิธีพจารณา
                  ั
                 ความอาญา มาตรา ๒๔๖ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๔๘ ซึ่งพระราชบัญญัติสุขภาพจิต

                 พ.ศ ๒๕๕๑ บัญญัติรองรับถึงวิธีการและหลักเกณฑ์ในการรักษาบุคคลดังกล่าวไว้
                               ๓.๓ ปัญหาการใช้มาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองสังคมให้ปลอดภัยจากการกระท า

                 ความผิดอาญาของบุคคลวิกลจริต
                                                                                      ั
                                      ๓.๓.๑ กรณีผู้มีสภาพจิตไม่ปกติจะก่อเหตุร้ายให้เกิดอนตรายแก่บุคคลหรือ
                 ทรัพย์สินของผู้อื่น การท าทัณฑ์บนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๔๖ ไม่ใช่วิธีการเพื่อความปลอดภัย

                 ที่ดีส าหรับบุคคลดังกล่าว และยังไม่สามารถป้องกันสังคมให้ปลอดภัยจากการกระท าความผิดของบุคคล
                 วิกลจริต เพราะสาเหตุที่จะก่อเหตุร้ายเป็นผลมาจากอาการทางจิตที่ผิดปกติ การท าทัณฑ์บนไม่สามารถท า

                 ให้อาการทางจิตหมดไปหรือทุเลาลงได้

                                                                                        ้
                                      ๓.๓.๒ ปัญหากรณีพนักงานอยการใช้ดุลพนิจสั่งไม่ฟองบุคคลวิกลจริต
                                                                  ั
                                                                              ิ
                 เมื่อพนักงานอยการใช้ดุลพนิจสั่งไม่ฟองคดี เนื่องจากผู้ต้องหากระท าความผิดขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบ
                                                ้
                             ั
                                        ิ
                                                                          ั่
                 หรือไม่สามารถบังคับตนเองได้เพราะมีจิตบกพร่อง โรคจิต หรือจิตฟนเฟอน ตามประมวลกฎหมายอาญา
                                                                             ื
                 มาตรา ๖๕ วรรคแรก ก็ต้องปล่อยตัวผู้ต้องหาไป ซึ่งการปล่อยตัวบุคคลวิกลจริตกลับสู่สังคมอาจก่อให้เกิด
                                             ี
                 การกระท าความผิดอาญาขึ้นซ้ าอก พนักงานอยการก็ไม่มีอานาจที่จะป้องกันเหตุดังกล่าว เนื่องจากไม่มี
                                                        ั


                 กฎหมายใดให้อานาจส่งตัวบุคคลดังกล่าวเข้ารับการบ าบัดรักษา แตกต่างจากกรณีที่ศาลปล่อยตัวบุคคล
                                                                                            5
                 วิกลจริตซึ่งมีจิตบกพร่อง โรคจิต หรือจิตฟั่นเฟือน ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๔๘

                 รายละเอียดการวิเคราะห์
                         บทบัญญัติเรื่องวิธีการเพื่อความปลอดภัยในต่างประเทศ  ได้แก  ่

                         ร่างประมวลกฎหมายอาญาเยอรมัน มาตรา ๘๑, ๘๒ ในหมวดมาตรการส าหรับแก้ไขผู้กระท า

                 ผิดและส าหรับความปลอดภัยว่า ถ้าบุคคลใดกระท าการอันมิชอบด้วยกฎหมาย ในขณะที่อยู่ในภาวะไม่มี

                 ความรับผิดชอบหรือความรับผิดชอบมีจ ากัด ศาลจะสั่งให้ผู้นั้นเข้าอยู่ในสถานพยาบาล หรือสถานดูแล
                 หรือเรือนจ า ถ้าหากการประเมินทั้งหมดจากตัวผู้กระท า หรือจากการกระท าของเขาแล้วชี้ให้เห็นว่า



                        5  อ้างแล้วเชิงอรรถที่ ๒ หน้า ๑๑๑ ถึง ๑๑๖
   1138   1139   1140   1141   1142   1143   1144   1145   1146   1147   1148