Page 1141 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 1141

๑๑๒๙



                 ผลส าเร็จ ศาลจะยกเลิกการบังคับรักษา และลงโทษจ าคุกหรือกักขังจ าเลยก็ได้ วิธีนี้เรียกว่า วิธีการ

                                                                                          ื่
                 สับเปลี่ยนแทนที่กัน (Substitutionary System) ระหว่างการบังคับโทษและวิธีการเพอความปลอดภัย
                 ประโยชน์ของวิธีการนี้ ท าให้การแก้ไขบ าบัดพฤติกรรมของจ าเลยซึ่งป่วยทางจิต มีความยืดหยุ่น และ

                 เหมาะสมกับจ าเลยเป็นราย ๆ ไป

                                                                                     ื่
                                             ื่
                        ในกรณีที่ศาลใช้วิธีการเพอความปลอดภัย จ าเลยจะถูกส่งตัวไปควบคุมเพอบังคับรักษาเป็นเวลา
                                        ี
                 ๕ ปี แต่สามารถขยายได้อก ๓ ปี ในระหว่างที่ถูกบังคับรักษา จ าเลยมีสิทธิได้รับการปล่อยชั่วคราว
                 โดยมีเงื่อนไขให้อยู่ในความดูแล และรักษาอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลาที่ก าหนด และยังมีสิทธิได้รับ
                                        ื่
                                           ิ
                 การทบทวนผลการรักษาเพอพจารณาปล่อยตัวอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง ตลอดระยะเวลาที่ถูกบังคับรักษา
                 โดยก าหนดให้ฝ่ายบริหารมีอานาจปล่อยตัว ปล่อยตัวชั่วคราว และทบทวนผลการรักษา หากปรากฏว่า

                 การบังคับรักษาประสบผลส าเร็จ และศาลเห็นว่าไม่มีความจ าเป็นต้องบังคับโทษอกต่อไป ศาลจะมีค าสั่ง
                                                                                     ี
                                                                                                   ิ

                 ให้ยกเลิกโทษจ าคุก หรือกักขังทั้งหมดได้ แต่ถ้าการบังคับรักษาไม่ประสบผลส าเร็จ ศาลมีอานาจเพกถอน
                                                                    4
                 ค าสั่งบังคับรักษา และบังคับโทษจ าคุก หรือกักขังตามที่ก าหนด
                        ๓. ปัญหาของการใช้มาตรการทางกฎหมายส าหรับบุคคลวิกลจริต
                               ๓.๑ ปัญหาการใช้มาตรการทางกฎหมายในการด าเนินคดีอาญาแก่บุคคลวิกลจริต

                                      ๓.๑.๑ ปัญหาการใช้มาตรการทางกฎหมายในชั้นพนักงานสอบสวน ได้แก  ่
                                      ก. ปัญหาการแยกแยะผู้ต้องหาที่เป็นบุคคลวิกลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดีได้ใน

                 ชั้นสอบสวน

                                             เงื่อนไขการใช้อานาจของพนักงานสอบสวน ตามประมวลกฎหมายวิธีพจารณา
                                                                                                  ิ

                 ความอาญา มาตรา ๑๔ จะต้องปรากฏเหตุควรเชื่อว่า ผู้ต้องหาเป็นผู้วิกลจริตและไม่สามารถต่อสู้คดีได้
                 ซึ่งในทางปฏิบัติพนักงานสอบสวนจะวินิจฉัยว่า กรณีใดมีเหตุควรเชื่อว่าผู้ต้องหาเป็นผู้วิกลจริตและไม่
                 สามารถต่อสู้คดีได้หรือไม่ ยังไม่มีมาตรฐานกลางในการก าหนดเกณฑ์การวินิจฉัย ส่วนใหญ่พนักงาน

                 สอบสวนจะวินิจฉัยโดยใช้ความรู้สึกหรือประสบการณ์ส่วนตัว โดยยังไม่มีความรู้ทางการแพทย์เนื่องจาก

                                                                                              ี
                 อาการทางจิตของผู้ต้องหาไม่ได้แสดงพฤติกรรมออกมาอย่างชัดเจน หรือมีอาการทางจิตเพยงบางเวลา
                 จึงยากแก่การวินิจฉัย ซึ่งการไม่มีมาตรฐานกลางในการก าหนดเกณฑ์การวินิจฉัย อาจก่อให้เกิดการวินิจฉัย

                                                                           ์
                 ที่ผิดพลาด และส่งผลให้ผู้ต้องหาไม่ได้รับความคุ้มครองตามเจตนารมณของกฎหมาย
                                      ข. ปัญหาการการควบคุมตัว และการปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาที่มีสภาพจิตไม่ปกติ


                 ในชั้นสอบสวน
                                      ในระหว่างสอบสวน ถ้ามีเหตุควรเชื่อว่าผู้ต้องหาเป็นผู้วิกลจริตและไม่สามารถ
                 ต่อสู้คดีได้ พนักงานสอบสวนจะต้องงดการสอบสวนไว้ก่อน และให้ส่งตัวผู้ต้องหาไปยังโรงพยาบาลโรคจิต

                   ื่
                 เพอให้พนักงานแพทย์ตรวจรักษา ตามประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความอาญา มาตรา ๑๔ ประกอบ
                                                                     ิ
                 พระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๓๕ หากผู้ต้องหาเป็นผู้วิกลจริตแต่สามารถต่อสู้คดีได้



                        4  อ้างแล้วเชิงอรรถที่ ๓ หน้า ๙๖, ๑๐๓ ถึง ๑๑๐, ๑๑๒ ถึง ๑๑๓
   1136   1137   1138   1139   1140   1141   1142   1143   1144   1145   1146