Page 111 - รายงานประจำปี 2564 คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
P. 111
และข้อบังคับคณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ มีอำนาจรับคดีไว้พิจารณาได้ อย่างไรก็ดี ข้อเท็จจริง
ระหว่างศาล ว่าด้วยวิธีการเสนอเรื่อง การพิจารณา ในคดีนี้ยังไม่มีแนวคำวินิจฉัย กรณีจึงอาจเทียบเคียง
และวินิจฉัย พ.ศ. ๒๕๔๔ หรือไม่ เนื่องจากไม่เคย กับกรณีที่คณะกรรมการเคยมีคำสั่งในลักษณะว่า
มีแนวคำวินิจฉัยในเรื่องนี้ โดยมีข้อสังเกตว่า ก่อนเริ่ม จำเลยโต้แย้งเขตอำนาจศาลไว้ในคำให้การ หรือจำเลย
สืบพยาน โจทก์ทั้งสองซึ่งมิใช่คู่ความฝ่ายที่ถูกฟ้อง ไม่ได้ยื่นคำร้องโต้แย้งเขตอำนาจศาลเป็นหนังสือ
ได้แถลงต่อศาลว่า คดีนี้อยู่ในอำนาจพิจารณาของ ซึ่งเป็นการโต้แย้งเขตอำนาจศาลที่ไม่ถูกต้องตาม
ศาลปกครอง ขอให้ศาลยุติธรรมส่งเรื่องให้ศาลปกครอง รูปแบบของกฎหมาย แต่หากศาลที่รับฟ้องทำความเห็น
พิจารณา โดยไม่ปรากฏว่าจำเลยทั้งสองยื่นคำร้อง ว่าคดีอยู่ในเขตอำนาจของอีกศาลหนึ่ง อาจจะถือว่า
โต้แย้งเขตอำนาจศาลต่อศาลยุติธรรม แต่เนื่องจาก เป็นกรณีที่ศาลเห็นเองว่า คดีไม่อยู่ในอำนาจของศาลตน
การทำความเห็นเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลของ ตามมาตรา ๑๐ วรรคสาม ได้ (ตามแนวคำวินิจฉัย
ศาลยุติธรรมในคดีนี้เป็นการทำความเห็นว่า คดีอยู่ (คำสั่ง) ที่ ๔/๒๕๕๐, (คำสั่ง) ที่ ๒๐/๒๕๕๐, (คำสั่ง)
ในอำนาจศาลปกครอง น่าจะถือได้ว่าเป็นเรื่องที่ศาล ที่ ๔๒/๒๕๕๔, (คำสั่ง) ที่ ๖๕/๒๕๕๖, (คำสั่ง)
ที่รับฟ้องเห็นเองก่อนมีคำพิพากษาว่าคดีไม่อยู่ใน ที่ ๕๑/๒๕๖๐ และ (คำสั่ง) ที่ ๓๔/๒๕๖๒)
เขตอำนาจของศาลตนและต่อมาเมื่อศาลปกครอง อย่างไรก็ตาม ประเด็นการตีความเรื่องกรณี
ซึ่งเป็นศาลที่รับความเห็นมีความเห็นว่าคดีอยู่ในอำนาจ ศาลเห็นเองเรื่องเขตอำนาจศาล ตามมาตรา ๑๐
ของศาลยุติธรรม ดังนั้น จึงเป็นกรณีศาลที่ส่งความเห็น วรรคสาม แห่งพระราชบัญญัติว่าด้วยการวินิจฉัย
และศาลที่รับความเห็นมีความเห็นแตกต่างกัน ชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล พ.ศ. ๒๕๔๒ ในเรื่องนี้
ในเรื่องเขตอำนาจศาล ตามพระราชบัญญัติว่าด้วย มีข้อเท็จจริงแตกต่างจากคำสั่งคณะกรรมการวินิจฉัยเดิม
การวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล พ.ศ. ๒๕๔๒ โดยมีข้อพิจารณาที่คณะกรรมการอภิปรายในที่ประชุมว่า
มาตรา ๑๐ วรรคหนึ่ง (๓) ซึ่งคณะกรรมการน่าจะ การที่คู่ความฝ่ายโจทก์เป็นฝ่ายที่ยกประเด็นการโต้แย้ง
ร า ย ง า น ป ร ะ จ ำ ปี ๒ ๕ ๖ ๔ 109
คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
