Page 29 - บทคัดย่อเล่ม 1
P. 29

๒๕


               13. ข้อพิพำทหมำยเลขแดงที่ 68/2561

               ประเด็นข้อพิพำท  : 1. ฝ่ำยใดเป็นฝ่ำยผิดสัญญำ
                                 2. ทั้งสองฝ่ำยมีสิทธิเรียกร้องค่ำเสียหำยหรือไม่  เพียงใด


                              ข้อเท็จจริงเบื้องต้นฟังได้ว่ำ เมื่อวันที่ ๒๖ มีนำคม ๒๕๕๗ ผู้คัดค้ำนได้ท ำสัญญำพิพำทว่ำจ้ำง
               ผู้เรียกร้องรับเหมำติดตั้งงำนโครงสร้ำงและสถำปัตยกรรมโครงกำร A ตกลงค่ำจ้ำงเป็นเงิน ๒๙,๐๐๐,๐๐๐ บำท (รวม
               ภำษีมูลค่ำเพิ่ม) มีก ำหนดเวลำท ำงำนที่รับจ้ำง ๔๖๐ วัน ตั้งแต่วันที่ ๑๗ มีนำคม ๒๕๕๗ ถึงวันที่ ๑๘ พฤษภำคม ๒๕๕๘
               ผู้คัดค้ำนจะช ำระค่ำจ้ำงเป็นรำยงวดทุก ๑๕ วัน  ตำมผลงำนที่ผู้เรียกร้องท ำได้จริงในแต่ละงวด และจะช ำระภำยใน
               ๑๕ วัน นับแต่วันที่ได้รับใบแจ้งหนี้จำกผู้เรียกร้อง โดยผู้เรียกร้องยอมให้ผู้คัดค้ำนหักเงินประกันผลงำนในอัตรำร้อยละ
               ๑๐ ของมูลค่ำงำนที่ผู้เรียกร้องท ำได้ในแต่ละงวด เพื่อเป็นประกันผลงำน หำกผู้เรียกร้องไม่สำมำรถท ำงำนที่จ้ำงได้ตำม
               ก ำหนดเวลำของจุดตรวจสอบ (Milestone) ผู้คัดค้ำนมีสิทธิหักเงินในอัตรำร้อยละ ๐.๐๕ ของมูลค่ำงำนเฉพำะ

               จุดตรวจสอบนั้น และผู้คัดค้ำนจะคืนเงินที่หักไว้เมื่อผู้เรียกร้องท ำงำนในจุดตรวจสอบนั้นแล้วเสร็จ ตำมสัญญำพิพำท
               ก ำหนดว่ำหำกผู้เรียกร้องท ำงำนล่ำช้ำกว่ำก ำหนด จะต้องช ำระค่ำปรับวันละ ๑๔,๕๐๐ บำท หรือเท่ำกับ ๐.๐๕ ของ
               มูลค่ำตำมสัญญำ จนกว่ำงำนจะแล้วเสร็จ แต่รวมกันไม่เกิน ๒,๙๐๐,๐๐๐ บำท ผู้เรียกร้องได้มอบหนังสือค้ ำประกัน
               ของธนำคำร ก. ลงวันที่ ๑๐ มิถุนำยน ๒๕๕๗ จ ำนวนเงิน ๗๒๕,๐๐๐ บำท ไว้แก่ผู้คัดค้ำนเพื่อเป็นประกันกำรปฏิบัติ
               ตำมสัญญำพิพำท
                              ผู้เรียกร้องได้ท ำงำนที่รับจ้ำงและได้เบิกเงินค่ำจ้ำงจำกผู้คัดค้ำนไปแล้ว ๒๔ งวดงำน ซึ่งผู้คัดค้ำนได้
               หักเงินประกันผลงำนไว้ ๑,๓๕๕,๑๔๐.๑๙ บำท และในระหว่ำงกำรท ำงำนผู้คัดค้ำนได้หักเงินไว้อีก ๕๐๐,๐๐๐ บำท ของ
               ผู้เรียกร้องจำกมูลค่ำงำนเฉพำะจุดตรวจสอบ ต่อมำผู้เรียกร้องได้ขอเบิกเงินค่ำงวดงำนที่ ๒๕ จ ำนวน ๒๘๙,๙๗๙.๘๔ บำท

               และค่ำงวดงำนที่ ๒๖ จ ำนวน ๒๘๘,๖๘๔ บำท ผู้คัดค้ำนไม่ยอมช ำระเงินค่ำงำนทั้งสองงวดดังกล่ำวให้แก่ผู้เรียกร้อง
               ผู้เรียกร้องจึงบอกเลิกสัญญำพิพำท

               ค ำวินิจฉัยชี้ขำด

                              อนุญำโตตุลำกำรเห็นสมควรวินิจฉัยประเด็นที่ ๑ และประเด็นที่ ๒ รวมกันไป
                              ปัญหำแรกมีว่ำ ผู้เรียกร้องส่งมอบงำนล่ำช้ำตำมที่ผู้คัดค้ำนกล่ำวอ้ำงหรือไม่ ตำมสัญญำพิพำท
               ก ำหนดให้ผู้เรียกร้องต้องเริ่มงำนวันที่ ๑๗ มีนำคม ๒๕๕๗ และต้องส่งมอบงำนภำยในวันที่ ๑๘ พฤษภำคม ๒๕๕๘
               แต่ปรำกฏตำมรำยงำนกำรประชุมของผู้คัดค้ำน ข้อ ๔.๑๐ ว่ำ บริษัท L ซึ่งผู้คัดค้ำนจ้ำงให้มำท ำก ำแพงกันดิน
               ในบริเวณก่อสร้ำง บริษัท L เพิ่งส่งมอบพื้นที่ก่อสร้ำงได้เมื่อวันที่ ๒๐ พฤษภำคม ๒๕๕๗ ท ำให้ผู้เรียกร้องเข้ำท ำงำนใน

               บริเวณดังกล่ำวได้เมื่อวันที่ ๒๑ พฤษภำคม ๒๕๕๗ ท ำให้ผู้เรียกร้องเข้ำท ำงำนได้ล่ำช้ำกว่ำก ำหนด ๖๕ วัน
               และในระหว่ำงกำรก่อสร้ำงผู้คัดค้ำนได้สั่งให้ผู้เรียกร้องหยุดกำรท ำงำนตำมสัญญำพิพำท เพรำะเมื่อวันที่ ๓๐ ตุลำคม
               ๒๕๕๗ ส ำนักงำนเขตวัฒนำได้สั่งให้ผู้คัดค้ำนระงับกำรก่อสร้ำง เนื่องจำกชำวบ้ำนบริเวณก่อสร้ำงได้รับควำมเดือดร้อน
               อันเนื่องมำจำกกำรก่อสร้ำงอำคำรชุดของผู้คัดค้ำน ผู้เรียกร้องจึงไม่สำมำรถท ำงำนในช่วงดังกล่ำวได้อีก ๒๓ วัน รวม ๒ ครั้ง
               ผู้เรียกร้องท ำงำนไม่ได้ ๘๘ วัน ควำมล่ำช้ำในกำรส่งมอบพื้นที่ก่อสร้ำงและกำรถูกสั่งห้ำมท ำงำนของส ำนักงำนเขต
               วัฒนำอันเป็นค ำสั่งทำงปกครองของเจ้ำพนักงำนนี้ มิใช่ค ำสั่งให้หยุดงำนของผู้ว่ำจ้ำงตำมข้อ ๑๒.๑(๔) จึงมิใช่เหตุตำม
               สัญญำพิพำทข้อ ๑๒.๑ ที่ผู้เรียกร้องจะต้องขอขยำยระยะเวลำก่อสร้ำงต่อผู้คัดค้ำนตำมเงื่อนไขที่ระบุไว้ในข้อ ๑๒.๓

               ควำมล่ำช้ำดังกล่ำวจึงเป็นพฤติกำรณ์ซึ่งผู้เรียกร้องที่เป็นลูกหนี้ไม่ต้องรับผิดชอบ ผู้เรียกร้องจึงยังหำได้ชื่อว่ำผิดนัดไม่
               ตำมที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมำยแพ่งและพำณิชย์ มำตรำ ๒๐๕ ผู้เรียกร้องมีสิทธิได้รับกำรขยำยระยะเวลำก่อสร้ำง
               เพรำะทั้ง ๒ เหตุนี้ได้รวม ๘๘ วัน ผู้คัดค้ำนจึงต้องขยำยระยะเวลำท ำงำนดังกล่ำวให้แก่ผู้เรียกร้อง เมื่อผู้เรียกร้องส่ง
               มอบงำนให้แก่ผู้คัดค้ำนในวันที่ ๑ ๑   กรกฎำคม ๒ ๕ ๕ ๘   จึงไม่เกินก ำหนดระยะเวลำตำมสัญญำพิพำท
               ผู้คัดค้ำนจึงไม่มีสิทธิหักเงินค่ำจ้ำงงำนในงวดที่ ๒๕ ไว้เป็นค่ำปรับ ส่วนค่ำจ้ำงงำนในงวดที่ ๒๖ ก็ถึงก ำหนดช ำระแล้ว
               ผู้คัดค้ำนจึงต้องรับผิดช ำระเงินค่ำจ้ำงงำนในงวดที่ ๒๕ และงวดที่ ๒๖ รวมเป็นเงิน ๕๗๘,๖๖๓.๘๔ บำท ให้แก่
               ผู้เรียกร้อง
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34