Page 57 - บทคัดย่อเล่ม 1

๕๓

เงินค่ำประกัน 5%) ซึ่งแสดงให้เห็นว่ำเงินค่ำประกันนี้ คือ ส่วนหนึ่งของค่ำจ้ำงที่ผู้เรียกร้องมีสิทธิได้รับโดยสมบูรณ์
แต่ผู้คัดค้ำนหักไว้เพื่อยึดถือเป็นหลักประกัน เงินจ ำนวนนี้จึงเป็นเงินส่วนของผู้เรียกร้องที่ผู้คัดค้ำนเก็บไว้ เมื่อสัญญำ
เลิกกันซึ่งตำมบันทึกข้อตกลงเลิกสัญญำฯ ตำมเอกสำรหมำย ร.6 นั้น ผู้เรียกร้องตกลงให้ผู้คัดค้ำนหักเงินใดๆ ของ
ผู้เรียกร้องที่มีสิทธิได้รับเพื่อเคลียร์กับภำระหนี้ที่ต้องช ำระตำมสัญญำจ้ำงจนครบก่อน คงเหลือเท่ำใดจึงจะช ำระคืนให้

ผู้เรียกร้อง แต่ก็ไม่ปรำกฏชัดเจนว่ำภำระหนี้ของผู้เรียกร้องมีส่วนไหนเป็นเงินจ ำนวนเท่ำใด ทั้งปรำกฏจำกค ำเบิกควำม
ของนำงพ. เมื่อวันที่ 19 ตุลำคม 2561 ว่ำตั้งแต่เลิกสัญญำ ผู้คัดค้ำนไม่เคยมีหนังสือแจ้งให้ผู้เรียกร้องเข้ำด ำเนินกำร
แก้ไขควำมช ำรุดบกพร่องในกำรก่อสร้ำงค ำเบิกควำมนี้แสดงให้เห็นว่ำผู้เรียกร้องไม่มีภำระหนี้ที่จะต้องช ำระ ผู้คัดค้ำน
ไม่เรียกร้องค่ำเสียหำยใดๆ จำกผู้เรียกร้อง ดังนั้น จึงไม่อำจน ำเอำเงินนี้ไปหักกับเงินอื่นใดได้ ผู้คัดค้ำนจึงไม่มีสิทธิที่จะ
ยึดถือไว้ ข้อเท็จจริงได้ควำมว่ำ สัญญำเลิกกันเมื่อวันที่ 31 พฤษภำคม 2552 และผู้คัดค้ำนคืนเงินประกันภำยในวันที่
9 มีนำคม 2553 เมื่อผู้คัดค้ำนไม่คืน จึงตกเป็นฝ่ำยผิดนัด สิทธิเรียกร้องเงินประกันส่วนนี้มีอำยุควำม 10 ปี
ผู้เรียกร้องเสนอข้อเรียกร้องนี้เมื่อวันที่ 16 มกรำคม 2560 ภำยในก ำหนดเวลำดังกล่ำวแล้ว
คณะอนุญำโตตุลำกำรเสียงข้ำงมำกจึงชี้ขำดให้ผู้คัดค้ำนคืนเงินประกันจ ำนวน 3,038,800.31
บำท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตรำร้อยละ 7.5 ต่อปี ตั้งแต่วันที่ 9 มีนำคม 2553 ซึ่งเป็นวันที่ครบก ำหนดที่ผู้คัดค้ำน

ต้องคืนเงินให้แก่ผู้เรียกร้องเป็นต้นไปจนกว่ำจะช ำระเสร็จสิ้นให้แก่ผู้เรียกร้อง

แหล่งที่มำ

ข้อพิพำทหมำยเลขด ำที่ : 2/2560
หลักกฎหมำยที่เกี่ยวข้อง : ประมวลกฎหมำยแพ่งและพำณิชย์ มำตรำ 193/34(17)
193/17 วรรคสอง

คณะอนุญำโตตุลำกำร : นำยพงษ์ศักดิ์ ปัณยำชีวะ
นำยสุชำติ สุขสุมิตร
นำยอนันต์ สุนทรศิริ
ผู้ย่อ : บุรพล ชูจันทร์