Page 41 - บทคัดย่อเล่ม 3

37

ยิ่งไปกว่านี้ ปรากฏว่า นาย ว. ได้ตอบค าถามค้านของนาย พ. ผู้รับมอบอ านาจผู้คัดค้าน “6 งวด พยาน
เบิกเงินไปทั้งหมดจ านวน 999,591 บาท ใช่ไหมครับ” นาย ว. ก็ตอบว่า “ครับ” ซึ่งหมายถึงการเบิกเงินที่ช่าง ย. รับจ้าง
ท างานร้อยสายไฟฟ้าจากชั้น 2 ถึงชั้น 7 ตามที่มีการถาม – ตอบ ก่อนหน้านี้ในหน้าที่ 27 ตั้งแต่บรรทัดที่ 17 จนมาถึง
หน้าที่ 28 ดังกล่าวข้างต้น
จึงเป็นที่เห็นและฟังได้ชัดว่า นอกจากนาย ว. ได้ร่วมรู้เห็นกับนาย ธ. หรือช่าง ย. ที่น าพามาให้รู้จักและตกลง
เรื่องงานร้อยสายไฟฟ้ากับนางสาว ป. ทั้งในเรื่องวิธีปฏิบัติงานรวมทั้งราคาในการจ้างตลอดถึงการช าระเงินที่นางสาว ป.
ได้จ่ายให้นาย ธ. หรือช่าง ย.ในแต่ละงวดงาน หรืองวดงานแต่ละครั้งเป็นจ านวนเงินครั้งละเท่าไรแล้วนางสาว ป. ได้หักเงินค่า

ค้ าประกันผลงานไว้ครั้งละเท่าไร รวมทั้งหมด 6 ครั้ง เป็นจ านวนเงินเท่าไร นาย ว. จึงได้ท ารายงานการขอเบิกเงินค่า
ค้ าประกันผลงานเกี่ยวกับการร้อยสายไฟฟ้า ซึ่งเป็นงานล าดับที่ 64 งวดงานที่ 12.6 ที่ผู้เรียกร้องอ้างว่าผู้คัดค้านได้หัก
เงินค่าค้ าประกันผลงานเกี่ยวกับงานร้อยสายไฟฟ้า ชั้น 3 ชั้น 4 และชั้น 5 งวดงานละ 9,035 บาท รวม 6 ครั้ง เป็นเงิน
จ านวน 27,105 บาท ดังกล่าวข้างต้น ซึ่งผู้คัดค้านต้องคืนให้แก่ ผู้เรียกร้องนั้น ไม่เป็นความจริงและรับฟังไม่ได้
เพราะพิจารณาจากค าให้การของนาย ว. ที่ได้ยื่นไว้เป็นลายลักษณ์อักษรเปรียบเทียบกับค าเบิกความที่ตอบค าถามค้านของ
ผู้รับมอบอ านาจของผู้คัดค้าน กับตอบค าถามของนางสาว ป. ต่อหน้าอนุญาโตตุลาการด้วยแล้ว เห็นได้ชัดว่า นาย ว.
ให้การขัดกับค าเบิกความที่ตอบค าถามค้านของผู้รับมอบอ านาจของผู้คัดค้านดังกล่าวข้างต้นอย่างชัดเจนว่ากลับไปกลับมา
เพราะตอนแรกอ้างว่ายังไม่ได้รับเงินค่าจ้างร้อยสายไฟฟ้า อันเป็นส่วนหนึ่งที่ต้องบอกเลิกสัญญาและไม่เข้าไปท างานให้
ผู้คัดค้านต่อไป แต่มาตอนเบิกความต่อหน้าอนุญาโตตุลาการกลับยอมรับว่าได้รับเงินค่าจ้างร้อยสายไฟฟ้าไปแล้ว 6 งวด

รวมเป็นเงินจ านวน 999,591 บาท ดังนี้ จะให้เชื่อถือค าของนาย ว. ได้อย่างไร อาจเป็นเพราะต้องการให้ได้รับเงินค่า
ค้ าประกันผลงานคืนก็เป็นได้
ในชั้นนี้จึงต้องวินิจฉัยเกี่ยวกับเรื่องการขอเงินค่าค้ าประกันผลงานที่ผู้เรียกร้องอ้างมาในค าเสนอ
ข้อพิพาทของผู้เรียกร้องว่าผู้คัดค้านได้หักเงินค่าค้ าประกันผลงานไว้ 5 % เป็นยอดเงินู943,955 บาท ความจริง
นางสาว ป. ได้คืนเงินค่าค้ าประกันผลงานให้นาย ธ. หรือช่าง ย. รับไปเรียบร้อยแล้ว ผู้เรียกร้องจึงไม่มีสิทธิมาของรับคืน
จากผู้คัดค้าน ตามรายการดังกล่าวข้างต้นเป็นจ านวนเงิน 27,105 บาท เมื่อน ามามาหักกับยอดเงิน 943,955 บาท
ที่ผู้เรียกร้องอ้างมาในค าเสนอข้อพิพาท แล้วคงเหลือเงินที่ผู้คัดค้านยึดไว้ไปในจ านวนเงิน 916,850 บาท เท่านั้น
เงินจ านวนดังกล่าวนี้จะได้วินิจฉัยต่อไปว่าผู้คัดค้านมีสิทธิที่จะยึดไว้เพื่อที่จะต้องน าไปหักกับค่าเสียหายที่ผู้คัดค้านตรวจพบ

งานที่ได้รับมอบไว้และจ่ายเงินให้แก่ผู้เรียกร้องไปแล้วได้หรือไม่และหรือมากน้อยเพียงไรหรือผู้คัดค้านจะต้องคืนให้แก่
ผู้เรียกร้องตามสัญญาในขั้นตอนต่อไปเป็นประการสุดท้าย
ต่อไปนี้จะได้วินิจฉัยเกี่ยวกับประเด็นที่ผู้เรียกร้องเสนอเป็นค าเสนอข้อพิพาทที่ให้ผู้คัดค้านต้อง
รับผิดชอบชดใช้เงินค่าก่อสร้างที่ผู้คัดค้านได้ตรวจรับงานไว้เรียบร้อยแล้วเป็นเงินที่ค้างช าระจ านวน 70,524.03 บาท
กับเงินค่าติดตั้งราวระเบียงแผงระแนงเหล็กที่ผู้คัดค้านปฏิเสธไม่รับงานเป็นเงิน 150,000 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น
220,524.03 บาท ซึ่งผู้คัดค้านไม่ยอมจ่ายให้นั้น ฝ่ายผู้เรียกร้องหรือฝ่ายผู้คัดค้านเป็นฝ่ายผิดสัญญาตามประเด็นที่ก าหนดไว้
ประเด็นนี้ฝ่ายผู้คัดค้านได้สรุปไว้ให้เห็นว่าแยกออกเป็น 4 ประเภทของงาน คือ
1. งานเทพื้นขัดมันที่ผู้เรียกร้องเรียกค่าจ้างงวดที่ 16.9 ถึง 16.11 งวดที่ 18.13 และ 18.14 รวม
เป็นเงินจ านวน 37,142.90 บาท

2. งานวางท่อประปาน้ าดีน้ าทิ้งแนวดิ่งเป็นงานที่ผู้เรียกร้องขอเบิกเงินค่าจ้าง งวดที่ 10.8, 10.9 และ
10.10 รวมเป็นเงินจ านวน 9,148.45 บาท
3. งานฉาบปูนภายในชั้น 8 งวดที่ 13.4 เป็นเงินจ านวน 4,649.68 บาท