Page 173 - Thesis PhD Anger by Chaichana

๑๕๔

วิตกอันเป็นบาปอกุศล ซึ่ง ประกอบด้วยฉันทะบ้าง...ยังเกิดขึ้นอีก นั่นแล ฯลฯ เป็น ภาวะที่จิตเป็น
หนึ่งผุดขึ้น มีสมาธิในภายในโดยแท้

[๒๒๐] ภิกษุทั้งหลาย หากเมื่อ ภิกษุนั้น มนสิการวิตักกสังขารสัณฐานแห่งวิตกแม้เหล่านั้น
วิตกอันเป็นบาปอกุศลซึ่ง ประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วย โทสะบ้าง ประกอบด้วยโมหะบ้าง ยัง

เกิดขึ้นอีก ภิกษุนั้นควรกด ฟันด้วยฟัน ใช้ลิ้นดันเพดานไว้แน่น ใช้จิตข่มคั้นจิต ทำจิตให้เร่าร้อน เมื่อ
เธอกดฟันด้วยฟัน ใช้ลิ้นดันเพดานไว้แน่น ใช้จิตข่มคั้นจิต ทำให้จิตเร้าร้อน เธอย่อมละวิตกอันเป็น

บาปอกุศล ซึ่งประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วยโทสะบ้าง ประกอบด้วย โมหะบ้างได้ วิตกอันเป็น

บาปอกุศลเหล่านั้น ย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ เพราะละวิตกอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้นได้ จิตย่อมตั้งมั่น สงบ
เป็นภาวะที่จิตเป็นหนึ่งผุดขึ้น มีสมาธิในภายในโดยแท้ คนผู้มีกำลัง มากจับคนผู้มีกำลังน้อยกว่าได้แล้ว

บีบ กด เค้นที่ ศีรษะ คอ หรือก้านคอ ไว้ให้แน่น แม้ฉันใด ภิกษุนั้นก็ฉันนั้นเหมือนกัน หากเมื่อ
มนสิการวิตักกสังขารสัณฐานแห่งวิตก แม้เหล่านั้น วิตกอันเป็นบาปอกุศล ซึ่ง ประกอบด้วยฉันทะบ้าง

ประกอบด้วย โทสะบ้าง ประกอบด้วยโมหะบ้าง ยังเกิดขึ้นอีก ภิกษุนั้นควรกดฟันด้วยฟัน ใช้ลิ้นดัน

เพดานไว้แน่น ใช้จิตข่มคั้นจิต ทำให้จิตเร้าร้อน เมื่อ เธอกดฟันด้วยฟัน ใช้ลิ้นดันเพดานไว้แน่น ใช้จิต
ข่มคั้นจิต ทำให้จิตเร้าร้อน เธอย่อมละวิตกอันเป็นบาปอกุศลซึ่ง ประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วย

ั
โทสะบ้าง ประกอบด้วย โมหะบ้างได้ วิตกอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้นย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ เพราะละวิตกอน
เป็นบาปอกุศลเหล่านั้นได้ จิตย่อมตั้งมั่น สงบ เป็นภาวะที่จิตเป็นหนึ่งผุดขึ้น มีสมาธิในภายในโดยแท้

[๒๒๑] ภิกษุทั้งหลาย เมื่อ ภิกษุอาศัยนิมิต ใดแล้ว มนสิการนิมิต ใด วิตก อันเป็นบาป

อกุศลซึ่ง ประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วยโทสะบ้าง ประกอบด้วย โมหะบ้างย่อมเกิดขึ้น เมื่อ
เธอมนสิการนิมิต อื่น ซึ่งประกอบด้วยกุศลนอกจาก นิมิต นั้น เธอย่อมละวิตกอันเป็นบาปอกุศลซึ่ง

ประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบ ด้วยโทสะบ้าง ประกอบด้วยโมหะบ้างได้ วิตกอันเป็นบาปอกุศล
เหล่านั้นย่อมตั้งอยู่ ไม่ได้ เพราะละวิตกอนเป็นบาปอกุศลเหล่านั้นได้ จิตย่อมตั้งมั่น สงบ เป็นภาวะ ที่
ั
จิตเป็นหนึ่งผุดขึ้น มีสมาธิในภายในโดยแท้ เมื่อภิกษุนั้นพิจารณาโทษแห่งวิตก เหล่านั้นอยู่ เธอย่อมละ

วิตกอันเป็นบาปอกุศลซึ่ง ประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบ ด้วยโทสะบ้าง ประกอบด้วยโมหะบ้างได้
วิตกอันเป็นบาปอกศลเหล่านั้นย่อมตั้งอยู่ ไม่ได้ เพราะละวิตกอันเป็นบาปอกศลเหล่านั้นได้ จิตย่อมตั้ง
ุ
ุ
มั่น สงบ เป็นภาวะที่จิตเป็นหนึ่งผุดขึ้น มีสมาธิภายในโดยแท้ เมื่อภิกษุนั้น ไม่ระลึกถึงไม่มีมนสิการ
วิตกเหล่านั้น เธอย่อมละวิตกอันเป็นบาปอกุศล ซึ่งประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วยโทสะบ้าง

ประกอบด้วยโมหะบ้างได้ วิตกอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้น ย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ เพราะละวิตกอันเป็นบาป

อกุศลเหล่านั้นได้ จิตย่อมตั้งมั่น สงบ เป็นภาวะที่จิตเป็นหนึ่งผุดขึ้น มีสมาธิในภายในโดยแท้ เมื่อ ภิกษุ
นั้น มนสิการวิตักกสังขารสัณฐานแห่งวิตกเหล่านั้น เธอย่อมละวิตก อันเป็นบาปอกุศล ซึ่ง

ประกอบด้วยฉันทะบ้าง ประกอบด้วยโทสะบ้าง ประกอบด้วย โมหะบ้างได้ วิตกอันเป็นบาปอกุศล

เหล่านั้นย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ เพราะละวิตกอันเป็น บาปอกุศลเหล่านั้นได้ จิตย่อมตั้งมั่น สงบ เป็นภาวะที่