Page 168 - Thesis PhD Anger by Chaichana
P. 168
๑๔๙
วิเคราะห์เนื้อความในพระ ตีความเชิงจิตวิทยาส าหรับ
เนื้อความเดิมจากพระไตรปิฎก
สูตร งานวิจัยนี้
ภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้น ท้าว ๑. ท้าวสักกะ = ผู้นิรทุกข์
สักกะจอมเทพ เสด็จเข้าไปหา ผู้วิจัยหมายถึงท่านเป็นผู้รู้จัก
ยักษ์ผู้มีความโกรธเป็นอาหารนั้น ความโกรธแล้ว ผู้เห็นภัยใน
จนถึงที่อยู่แล้วประนมมือไปทางที่ ความโกรธแล้ว หากพิจารณา
ยักษ์ตนนั้นอยู่ ประกาศพระนาม ตามหลักจิตวิทยา ที่ว่าท้าว
๓ ครั้งว่า ‘ท่านผู้นิรทุกข์ เราคือ สักกะรู้จักความโกรธนั้น เป็น
ท้าวสักกะจอมเทพ ... ท่านผู้นิร การรับรู้ที่เรียกว่า Bare
ทุกข์ เราคือท้าวสักกะจอมเทพ ... Attantion (พระพุทธศาสนา
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพ คือ รู้สักแต่ว่ารู้หรือรู้ซื่อ ๆ หรือ
ทรงประกาศพระนามด้วยประการ จิตวิทยาเรียก “การรับรู้เชิง
ใดๆ ยักษ์ตนนั้นกลับมีผิวพรรณไม่ วัตถุประสงค์ (Objective
งามและต่ำเตี้ยยิ่งกว่าเดิม ยักษ์ตน perception)” ค ื อ ไ ม ่ ม ี
นั้นเป็นผู้มีผิวพรรณไม่งาม และต่ำ ความรู้สึก อารมณหรือความคิด
์
เตี้ยยิ่งกว่าเดิมแล้วได้หายตัวไป ณ เข้าไปร่วมกับสิ่งกระทบ(ผัสสะ)
ที่นั้นเอง’ ที่ทำให้เกิดการรู้ (ความโกรธ)
ครั้งนั้น ท้าวสักกะจอมเทพ แต่คนทั่วไปหากเกิดผัสสะการ
ประทับนั่งบนที่ประทับของ กระทบจิตรับรู้กลไกทางจิตจะ
พระองค์แล้ว เมื่อจะทรงทำให้ เกิดความรู้สึก อารมณ์และ
พวกเทพชั้นดาวดึงส์ยินดี จึงตรัส ความคิดเข้าไปร่วมปรุงแต่งกับ
คาถาเหล่านี้ในเวลานั้นว่า อารมณ์ที่เกิด จิตวิทยาใช้ตำว่า
เราเป็นผู้มีจิตไม่ถูกโทสะ “การรู้แบบอัตนัย (Subjective
กระทบกระทั่ง perception)” คือมีตัวผู้รู้เข้า
เป็นผู้ที่ใคร ๆ จะชักนำไปไม่ได้ มาเกี่ยวข้องกับอารมณ์ (ความ
ง่าย โกรธ) ที่เกิด
เราไม่โกรธใครมานานแล้ว ๒. การประนมมือไปที่ยักษ์
ความโกรธไม่ฝังอยู่ในใจเรา ประกาศพระนาม ๓ ครั้ง มีนัย
ถึงเราโกรธก็ไม่กล่าวคำหยาบ ยะว่า ต้องการประกาศให้รู้ว่า
และคำไม่ชอบเป็นอันขาด ท่านมาแล้วมีความอ่อนน้อม
