Page 166 - Thesis PhD Anger by Chaichana

๑๔๗

เนื้อความเดิมจาก วิเคราะห์เนื้อความในพระสูตร ตีความเชิงจิตวิทยา
พระไตรปิฎก ส าหรับงานวิจัยนี้

พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญ ของตน แต่ในพระสูตรที่ไม่ได้

การฆ่าความโกรธ ซึ่งมีรากเป็น กล่าวถึงแต่มีคำสอนที่สำคัญแฝงไว้
พิษ มียอดหวานเพราะบุคคล คือ ในทางตรงกันข้ามการฆ่าสัตว์

ฆ่าความโกรธนั้นได้แล้ว จึงไม่ ค่ามนุษย์ รวมถึงพืช แม้นเป็น
เศร้าโศก สิ่งไม่มีชีวิตมรทางพระพุทธศาสนา

(แต่ในทางวิทยาศาสตร์นิยามว่าเป็น

สิ่งมีชีวิต) ก็ไม่ควรฆ่าหรือทำลาย

สรุปสาระสำคัญของพระสูตร คือ พระพุทธศาสนาไม่แนะนำให้ฆ่าชีวิตใด ๆ (สัตว์ มนุษย์

หรือ แม้แต่พืช (ที่ไม่มีชีวิต) หากจะฆ่าให้ “ฆ่าความโกรธของตน”

๔) ทุพพัณณิยสูตร

ทุพพัณณิยสูตร เป็นพระสูตรที่ปรากฏใน พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถรรค

๔๕
ทุพพัณณิยสูตร ว่าด้วยเรื่อง ว่าด้วยยักษ์ผู้มีผิวพรรณไม่งาม มีเนื้อความดังนี้
ตารางที่ ๔.๔ การตีความพระสูตรเรื่อง “ทุพพัณณิยสูตร” ตามทัศนะจิตวิทยา

วิเคราะห์เนื้อความในพระ ตีความเชิงจิตวิทยาส าหรับ
เนื้อความเดิมจากพระไตรปิฎก
สูตร งานวิจัยนี้
[๒๖๘] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี เนื้อหาพระสูตรนี้ เป็นเรื่อง การวิเคราะห์และตีความได้ว่า

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ภิกษุ เล่าถึง “ยักษ์ยักษ์ผู้มี ๑. นิยามคำว่ายักษ์ ยักษ์ถูก

ทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว ยักษ์ ผิวพรรณไม่งาม ต่ำเตี้ย”มา นิยามให้เป็นตัวแทนของความ
ตนหนึ่งมี ผิวพรรณไม่งาม ต่ำเตี้ย อยู่กับเทพชั้นดาวดึงส์ ซึ่ง โกรธ (คนโบราณจึงเรียกคนที่

นั่งอยู่บนที่ประทับของท้าวสักกะ เป็นที่ยักษ์ไม่ควรอยู่ ยักษ์ โกรธว่า เป็นคนหน้ายักษ์ ใจ
จอมเทพ ได้ยินว่า ณ ที่นั้น พวก ได้ฟังได้ฟังคำกล่าวโทษติ ร้ายใจดำ และผิวพรรณทราม)

เทพชั้นดาวดึงส์พากันกล่าวโทษ เตียน มากเพียงใดยักษ์ก็ยิ่ง ๒. ยักษ์มีความโกรธเป็นอาหาร

ตำหนิติเตียนว่า ‘ท่านผู้เจริญ มีรูปงามขึ้นทั้งน่าดูน่าชม ยิ่งโกรธบ่อยก็ยิ่งมีรูปร่าง ผิวพร
ทั้งหลายน่าอัศจรรย์จริง ไม่เคย และน่าเลื่อมใสยิ่งขึ้น รมและน่าเลื่อมใส (อาหารใน

ปรากฏ ยักษ์ตนนี้มีผิวพรรณไม่ กว่าเดิมด้วยประการนั้นๆ ความหมายนี้คือ คำกล่าวโทษติ

๔๕ สํ.ส. (ไทย) ๑๕/๒๖๘/๓๙๒-๓๙๓.