Page 167 - Thesis PhD Anger by Chaichana

๑๔๘

วิเคราะห์เนื้อความในพระ ตีความเชิงจิตวิทยาส าหรับ
เนื้อความเดิมจากพระไตรปิฎก
สูตร งานวิจัยนี้

งาม ต่ำเตี้ย นั่งอยู่บนที่ประทับ ครั้น ท้าวสักกะจอม เตียน (คำด่า คำหยาบ) จาก

ของท้าวสักกะจอมเทพ’ พวกเทพ เทพผู้นิรทุกข์ ผู้มีขันติ เหล่าเทพ ยิ่งกล่าวโทษติเตียนก็
ชั้นดาวดึงส์กล่าวโทษตำหนิติเตียน บารมีกล่าวคำเคารพยักษ์ ยิ่งเพิ่มอาหารคือความโกรธให้

ด้วยประการใดๆ ยักษ์ตนนั้นกลับ ด้วยความเคารพ ๓ ครั้ง ยักษ์ ยิ่งทำให้เติบโตขึ้น
เป็นผู้มีรูปงาม ทั้งน่าดูน่าชม และ ยักษ์ตนนั้นกลับมีผิวพรรณ ผิวพรรณงามขึ้น น่าเลื่อมใสขึ้น

น่าเลื่อมใสยิ่งขึ้นกว่าเดิมด้วย ไม่งามและต่ำเตี้ยยิ่ง ๓ ยักษ์ไม่ควรนั่งร่วมกับเทพชั้น

ประการนั้นๆ กว่าเดิม แล้วได้หายตัวไป ดาวดึงส์ (ยักษ์=ผู้มีความโกรธ
ภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้น พวก ณ ที่นั้นเอง อ้นเนื่องจาก (เทพ=ผู้มีคุณธรรม) ดังนั้น

เทพชั้นดาวดึงส์พากันเข้าไปเฝ้า ยักษ์ไม่สามารถอยู่ร่วมกับ ยักษ์กับเทพ ไม่ควรอยู่ร่วมกัน
ท้าวสักกะจอมเทพถึงที่ประทับ ได้ เหล่าเทพได้ จากนั้นท้าว เมื่ออยู่ร่วมกันย่อมนำความ

กราบทูลท้าวสักกะจอมเทพดังนี้ สักกะจอมเทพจึงตรัสคาถา เดือดร้อนแก่เหล่าเทพ เทียบ

ว่า ‘ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ขอ ว่า กันจิตของมนุษย์ หากสะสม
ประทานวโรกาส ยักษ์ตนหนึ่งมี เราเป็นผู้มีจิตไม่ถูกโทสะ ความโกรธในจิตใต้สำนึกบ่อยๆ

ผิวพรรณไม่งาม ต่ำเตี้ย นั่งอยู่บน กระทบกระทั่ง เป็นผู้ที่ อำนาจของความโกรธ(เหมือน

ที่ประทับของพระองค์ ได้ยินว่า ณ ใครๆ จะชักนำไปไม่ได้ง่าย ยักษ์ที่มีพลังมาก) ยิ่งทำให้ชีวิต
ที่นั้นพวกเทพชั้นดาวดึงส์พากัน เราไม่โกรธใครมานานแล้ว เดือดร้อน ด้วยธรรม ๗ ประการ

กล่าวโทษตำหนิติเตียนว่า‘ท่านผู้ ความโกรธไม่ฝังอยู่ในใจเรา ดังในโกธนสูตร หรือหากเทียบ
เจริญทั้งหลาย น่าอัศจรรย์จริง ไม่ ถึงเราโกรธก็ไม่กล่าวคำ ในสังคมปัจจุบันหากมีบุคคลที่

เคยปรากฏ ยักษ์ตนนี้มีผิวพรรณ หยาบ และคำไม่ชอบเป็น มีความโกรธจำนวนมากใน

ไม่งามต่ำเตี้ย นั่งอยู่บนที่ประทับ อันขาดเราเห็นประโยชน์ สังคมก็ยิ่งทำให้สังคมเดือนร้อน
ของท้าวสักกะจอมเทพ ข้าแต่ ตน จึงบังคับตนได้” ไร้ความสงบสันติสุข (ความสงบ

พระองค์ผู้นิรทุกข์ พวกเทพชั้น พระสูตร จบลง สันติสุข เทียบได้กับสถานที่ชั้น
ดาวดึงส์กล่าวโทษตำหนิติเตียน ดาวดึงส์)

ด้วยประการใด ๆ ยักษ์ตนนั้นกลับ ๔. ท้าวสักกะจอมเทพ เสด็จ

เป็นผู้มีรูปงามทั้งน่าชมและน่า เข้าไปหายักษ์ ท้าวสักกะจอม
เลื่อมใสยิ่งกว่าเดิม ด้วยประการ เทพผู้นิรทุกข์ (ผู้ที่ปราศจาก

นั้นๆ ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ยักษ์ ความโกรธ) ได้ประนมมือไปที่

ตนนั้นคงเป็นผู้มีความโกรธเป็น ยักษ์ ประกาศพระนาม ๓ ครั้ง
อาหารเป็นแน่ทีเดียวพระเจ้าข้า นัยที่แฝงไว้คือ