Page 179 - Thesis PhD Anger by Chaichana
P. 179
๑๕๙
จากภาพที่ ๔.๖ อธิบายได้ดังนี้
๑. การรับรู้และยอมรับความโกรธ (Recognizing and Accepting Anger)
ี
การรับรู้ (Recognizing) ทางจิตวิทยาเป็นการตีความและทำความเข้าใจกับสิ่งกระตุ้นภายนอกท่ผ่าน
ประสาทสัมผัสต่างๆ เช่น การเห็น การได้ยิน การสัมผัส การดมกลิ่น และการรับรส การรับรู้ว่ามี
เหตุการณ์บางอย่างมากระตุ้น บุคคลจะตีความจากการรับรู้ของตนเองด้วยการอ้างอิงถึงประสบการณ์
ในอดีตและตัดสินว่าส่งผลดีหรือผลเสียต่อตนเอง จากนั้นบุคคลจะใช้การประเมินเหตุการณ์อย่าง
รวดเร็วและจะตัดสินใจยอมรับ (Accepting) หรือปฏิเสธต่อเหตุการณ์นั้น ขึ้นอยู่กับประสบการณ์
ของแต่ละบุคคลส่งผลให้บุคคลมีการตอบสนองที่แตกต่างกันออกไปแม้จะประสบกับเหตุการณ์ที่
คล้ายกัน ทางพระพุทธศาสนาเป็นการรับรู้ผ่านกระบวนการต่างๆ เช่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร และ
วิญญาณ ภายในตนเอง ดังนั้นวิธีการจัดการความโกรธอาจแตกต่างกันเล็กน้อย แต่มีเป้าหมาย
เดียวกันคือรับรู้และยอมรับความโกรธ ดังนี้
จิตวิทยาใช้เทคนิคการรับรู้และยอมรับว่าความโกรธเป็นอารมณ์ธรรมชาติที่เกดขึ้นได้
ิ
และพยายามทำความเข้าใจว่าความโกรธเกิดจากสิ่งกระตุ้นใด สำหรับพระพุทธศาสนาใช้วิธีการฝึกสติ
เพื่อรับรู้ความโกรธที่เกิดขึ้นในขณะปัจจุบันโดยไม่ตัดสินหรือปฏิเสธความรู้สึกนั้น
๒. การใช้เทคนิคการผ่อนคลาย (Relaxation) การผ่อนคลายทางจิตวิทยา
เลือกใช้การเปลี่ยนอารมณ์เมื่อรู้สึกตัวว่าเกิดความโกรธขึ้นแล้วจะเปลี่ยนอารมณ์ให้จิตไปสนใจกับทำ
กิจกรรมอื่นๆแทนโดยทิ้งอารมณ์โกรธ ซึ่งสอดคล้องกับหลักการจัดการอารมณ์ (อารมณ์ในการวิจัยนี้
หมายถึงความโกรธ)ของพระพุทธศาสนาใน วิตักกสัณฐานสูตร ว่าด้วยอาการแห่งวิตก ส่วนทาง
๔๖
พระพุทธศาสนานั้นเมื่อเกิดความโกรธจะผ่อนคลายโดยการเจริญสติให้จิตกำหนดกับอารมณ์กรรมฐาน
ใดกรรมฐานหนึ่งแทนเพื่อตัดกระแสความโกรธหากยังไม่เกิดผลก็ให้ใช้วิธีผ่อนคลาย วิธีการทั้งสองมี
เป้าหมายเดียวกันคือไม่ให้จิตจดจ่อกับอารมณ์โกรธที่เกิดขึ้น ดังนี้
จิตวิทยาเลือกใช้เทคนิคการหายใจลึก ๆ การทำโยคะ การออกกำลังกาย การดู
หนังฟังเพลง ออกเที่ยวไปท่องเที่ยว หรือกิจกรรมผ่อนคลายอื่น ๆ สำหรับพระพุทธศาสนาเลือกใช้
วิธีการฝึกการกำหนดรู้อาการแห่งวิตก ในที่นี้ คือ ความโกรธเพื่อให้จิตใจสงบและผ่อนคลาย
๓. การจัดการกับความคิด (Cognitive Restructuring) การจัดการกับความคด
ิ
ทางจิตวิทยายอมรับความโกรธที่เกิดขึ้นแล้วจะพยายามเปลี่ยนความคิดที่ทำให้โกรธแล้วหันไปจัดการ
กับความคิดเชิงลบหรือความคิดที่ไม่เป็นประโยชน์โดยการเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงลักษณะการคิด
๔๖ ม.มู. (ไทย) ๑๒/๒๕๖-๕๕๙/๑๖๖-๑๗๐.
