Page 64 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

64 AGATHA CHRISTIE

κι ξύλου. Τα μπρούντζινα εξαρτήματα άστραφταν. Τα παράθυρα
ήταν στολισμένα με αμέτρητες γιρλάντες.
Μια αδύνατη μεσήλικη γυναίκα με καχύποπτα μάτια μπήκε
στο δωμάτιο.
Ο Ζιλ έσπευσε να εξηγήσει τον σκοπό του, και από την όψη της
δεσποινίδος Γκάλμπρεϊθ έσβησε η έκφραση του ανθρώπου που
θεωρεί πως βρίσκεται ενώπιον ενός επίμονου πλασιέ.
«Λυπάμαι, αλλά πραγματικά δε νομίζω ότι μπορώ να σας βοη-
θήσω», είπε. «Έχουν περάσει τόσα χρόνια, έτσι δεν είναι;»
«Καμιά φορά θυμόμαστε διάφορα πράγματα», είπε η Γκουέντα.
«Εγώ, φυσικά, δεν ξέρω τίποτα. Δεν είχα ποτέ καμία σχέση με
την επιχείρηση. Κάποιος ταγματάρχης Χάλιντεϊ, είπατε; Όχι, δε θυ-
μάμαι να γνώρισα ποτέ κάποιον με τέτοιο όνομα στο Ντίλμουθ».
«Μπορεί να θυμάται ο πατέρας σας», είπε η Γκουέντα.
«Ο πατέρας;» Η δεσποινίς Γκάλμπρεϊθ κούνησε το κεφάλι.
«Τώρα πια δεν αντιλαμβάνεται και πολλά πράγματα, και η μνήμη
του είναι πολύ ασταθής».
Τα μάτια της Γκουέντα είχαν σταθεί σκεπτικά σε ένα μπρούντζι-
νο τραπεζάκι από το Μπεναρές, και τώρα πέρασαν σε μια πομπή
εβένινων ελεφάντων που προχωρούσε στο μάρμαρο του τζακιού.
«Σκέφτηκα ότι ίσως μπορεί να τον θυμάται», είπε, «επειδή ο
πατέρας μου μόλις είχε έρθει από την Ινδία. Το σπίτι σας δε λέγε-
ται Καλκούτα Λοτζ;»
Έκανε μια ερωτηματική παύση.
«Ναι», είπε η δεσποινίς Γκάλμπρεϊθ. «Ο πατέρας πέρασε λίγο
καιρό στην Καλκούτα. Για δουλειές. Έπειτα ήρθε ο πόλεμος και
το 1920 μπήκε στην εταιρεία εδώ, αλλά θα ήθελε να γυρίσει στην
Ινδία, έτσι έλεγε πάντα. Στη μητέρα μου, όμως, δεν άρεσαν οι ξέ-
νοι τόποι και φυσικά δεν μπορεί να πει κανείς ότι το κλίμα είναι
πολύ υγιεινό. Τι να πω, δεν ξέρω – ίσως να δείτε τον πατέρα μου.
Δεν ξέρω αν είναι σε καλή μέρα...»
Τους οδήγησε σε ένα μικρό, μαύρο γραφείο. Εδώ, τακτοποιη-
μένος σε μια μεγάλη, φθαρμένη δερμάτινη καρέκλα, καθόταν ένας

29/5/2020 1:58:51
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 64
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 64 29/5/2020 1:58:51