Page 63 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 63

είχαν καταγράψει αν το σπίτι είχε ενοικιαστεί ποτέ σε κάποιον ταγ-
ματάρχη Χάλιντεϊ; Πρέπει να ήταν πριν από δεκαοκτώ με δεκαεν-
νιά χρόνια περίπου...
Ο κύριος Πέντερλι άνοιξε τα χέρια απολογητικά.
«Πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σας πω, κύριε Ριντ. Τα αρ-
χεία μας δεν πηγαίνουν τόσο πίσω – όχι όταν πρόκειται για σπί-
τια που ενοικιάστηκαν επιπλωμένα ή για μικρό χρονικό διάστημα,
θέλω να πω. Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να βοηθήσω, κύριε
Ριντ. Για να πω την αλήθεια, αν ζούσε ακόμα ο παλιός προϊστάμε-
νος, ο κύριος Νάρακοτ –δυστυχώς πέθανε τον περασμένο χειμώ-
να–, ίσως θα μπορούσε να σας φανεί χρήσιμος. Είχε αξιοσημείω-
τη μνήμη, πραγματικά αξιοσημείωτη. Είχε δουλέψει στο γραφείο
μας περίπου τριάντα χρόνια».
«Δεν υπάρχει κανένας άλλος που θα μπορούσε ενδεχομένως
να θυμάται;»
«Όλα τα μέλη του προσωπικού μας είναι σχετικά νέα. Φυσι-
κά υπάρχει ο ίδιος ο γηραιός κύριος Γκάλμπρεϊθ. Πήρε σύνταξη
πριν από μερικά χρόνια».
«Μήπως θα μπορούσα να τον ρωτήσω;» είπε η Γκουέντα.
«Τι να πω, δεν ξέρω...» Ο κύριος Πέντερλι έδειχνε να αμφι-
βάλλει. «Έπαθε εγκεφαλικό πέρσι. Οι ικανότητές του έχουν εξα-
σθενήσει, δυστυχώς. Έχει περάσει τα ογδόντα, ξέρετε».
«Ζει στο Ντίλμουθ;»
«Ναι, βέβαια. Στο Καλκούτα Λοτζ. Ένα πολύ ωραίο οίκημα στην
οδό Σίτον. Όμως πραγματικά δε νομίζω ότι–»

«Είναι μάλλον απέλπιδα προσπάθεια», είπε ο Ζιλ στην Γκουέντα.
«Ποτέ δεν ξέρεις, όμως. Δε νομίζω ότι πρέπει να γράψουμε. Θα
πάμε μαζί και θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε».
Το Καλκούτα Λοτζ περιβαλλόταν από έναν κομψό, φροντισμέ-
νο κήπο, και το σαλόνι στο οποίο τους πέρασαν ήταν επίσης κομ-
ψό, αν και λίγο παραφορτωμένο. Μύριζε μελισσοκέρι και βερνί-

29/5/2020 1:58:51
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 63
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 63 29/5/2020 1:58:51