Page 60 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020
P. 60

60                                          AGATHA CHRISTIE

                   Ο Ζιλ την κοίταξε γεμάτος αμφιβολία.
                   «Αυτή τη λεπτομέρεια μάλλον τη φαντάστηκες αργότερα».
                   Η Γκουέντα είπε αργά: «Λες να τα φαντάστηκα όλα; Ξέρεις, Ζιλ,
                 το έχω σκεφτεί πολύ. Μου φαίνεται πολύ πιο πιθανό να ήταν όνειρο
                 όλο αυτό. Μπορεί και να ήταν. Μπορεί να είδα ένα όνειρο από αυ-
                 τά που βλέπουν τα παιδιά, να τρόμαξα φρικτά και να το κράτησα
                 στη μνήμη μου. Δεν πιστεύεις ότι πραγματικά αυτή είναι η λογική
                 εξήγηση; Κανείς στο Ντίλμουθ δε δείχνει να έχει την παραμικρή
                 ιδέα ότι έγινε καν ποτέ φόνος εδώ, ούτε κάποιος ξαφνικός θάνα-
                 τος, κάποια εξαφάνιση ή οτιδήποτε αλλόκοτο σε αυτό το σπίτι».
                   Τώρα ο Ζιλ έμοιαζε με άλλου είδους αγοράκι, με αγοράκι που
                 μόλις έχασε το ωραίο, καινούργιο του παιχνίδι.
                   «Υποθέτω ότι θα μπορούσε να είναι εφιάλτης», παραδέχτηκε
                 απρόθυμα. Έπειτα το πρόσωπό του ξαστέρωσε ξαφνικά.
                   «Όχι», είπε. «Δεν το πιστεύω. Μπορεί να ονειρεύτηκες γκρί-
                 ζα χέρια και κάποιον που πέθανε, αλλά στοιχηματίζω το κεφάλι
                 μου ότι δεν ονειρεύτηκες τα λόγια από τη Δούκισσα του Μάλφι».
                   «Μπορεί να άκουσα κάποιον να τα λέει και αργότερα να το
                 ονειρεύτηκα».
                   «Δε νομίζω ότι ένα παιδί θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Εκτός
                 κι αν τα άκουσες υπό συνθήκες έντονου άγχους, κι αν έτσι έγι-
                 νε, επιστρέφουμε στην αρχή – ένα λεπτό, το βρήκα. Ονειρεύτηκες
                 τα γκρίζα χέρια. Είδες το πτώμα, άκουσες τα λόγια και πάγωσες
                 από την τρομάρα κι έπειτα είδες έναν εφιάλτη για όλα αυτά, στον
                 οποίο εμφανίζονταν γκρίζα χέρια, σαν πιθηκίσια, πιθανότατα φο-
                 βόσουν τους πιθήκους».
                   Η Γκουέντα έδειξε να αμφιβάλλει λίγο. «Θα μπορούσε να έγι-
                 νε έτσι...» είπε αργά.
                   «Μακάρι να μπορούσες να θυμηθείς λίγο περισσότερα... Έλα,
                 κατέβα στο χολ. Κλείσε τα μάτια. Σκέψου... Δε σου έρχεται τίπο-
                 τε άλλο;»
                   «Όχι, Ζιλ, τίποτε... Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο απομα-
                 κρύνονται όλα... Θέλω να πω, τώρα έχω αρχίσει να αμφιβάλλω








                                                                     29/5/2020   1:58:50
          H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd   60                           29/5/2020   1:58:50
          H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd   60
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65