Page 65 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 65

γηραιός κύριος με λευκό μουστάκι που θύμιζε θαλάσσιο ελέφα-
ντα. Το πρόσωπό του ήταν ελαφρώς τραβηγμένο στο πλάι. Κοίτα-
ξε την Γκουέντα με ιδιαίτερη επιδοκιμασία όταν η κόρη του έκα-
νε τις συστάσεις.
«Η μνήμη μου δεν είναι όπως παλιά», είπε με μάλλον ακαθόρι-
στη φωνή. «Χάλιντεϊ, είπατε; Όχι, δε θυμάμαι το όνομα. Ήξερα ένα
παιδί στο σχολείο, στο Γιόρκσαϊρ – αλλά πάνε πάνω από εβδο-
μήντα χρόνια».
«Πιστεύουμε ότι νοίκιασε το Χίλσαϊντ», είπε ο Ζιλ.
«Το Χίλσαϊντ; Χίλσαϊντ λεγόταν τότε;» Το μόνο βλέφαρο που
μπορούσε να κουνήσει ο κύριος Γκάλμπρεϊθ έκλεισε κι άνοιξε
απότομα ξανά. «Εκεί έμενε η Φίντεϊσον. Εξαιρετική γυναίκα».
«Μπορεί ο πατέρας μου να το νοίκιασε επιπλωμένο... Μόλις
είχε έρθει από την Ινδία».
«Ινδία; Ινδία, είπατε; Θυμάμαι έναν άνθρωπο, στρατιωτικό.
Γνώριζε εκείνο τον γερο-μασκαρά, τον Μοχάμεντ Χασάν, που με
εξαπάτησε με εκείνα τα χαλιά. Είχε μια νεαρή σύζυγο κι ένα μωρό,
ένα κοριτσάκι».
«Εγώ ήμουν», είπε η Γκουέντα σταθερά.
«Αλήθεια; Τι μου λέτε! Πώς περνούν έτσι τα χρόνια; Μα πώς
τον έλεγαν; Ήθελε σπίτι επιπλωμένο, ναι, την κυρία Φίντεϊσον την
είχαν στείλει στην Αίγυπτο, ή κάπου εκεί, για τον χειμώνα – βλα-
κείες όλα. Μα πώς τον έλεγαν;»
«Χάλιντεϊ», είπε η Γκουέντα.
«Ναι, καλή μου, αυτό είναι, Χάλιντεϊ. Ταγματάρχης Χάλιντεϊ.
Καλός άνθρωπος. Με πολύ ωραία σύζυγο, νεότατη, ξανθομάλλα.
Ήθελε να είναι κοντά στην οικογένειά της, κάτι τέτοιο. Ναι, ωραιό-
τατη».
«Ποια ήταν η οικογένειά της;»
«Δεν έχω ιδέα. Την παραμικρή. Δεν της μοιάζετε».
Η Γκουέντα παραλίγο να πει «Μητριά μου ήταν», αλλά δε θέλη-
σε να περιπλέξει το πράγμα. Είπε: «Πώς ήταν εμφανισιακά;»
Αναπάντεχα, ο κύριος Γκάλμπρεϊθ απάντησε: «Φαινόταν ανή-

29/5/2020 1:58:51
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 65
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 65 29/5/2020 1:58:51