Page 61 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 61

αν είδα ποτέ οτιδήποτε από όλα αυτά. Ίσως τις προάλλες, στο θέα-
τρο, έπαθα απλώς μια κρίση υστερίας».
«Όχι. Κάτι υπήρχε. Το πιστεύει και η μις Μαρπλ. Και η “Έλεν”;
Δεν μπορεί, όλο και κάτι θα θυμάσαι για την Έλεν».
«Δε θυμάμαι απολύτως τίποτα. Είναι απλώς ένα όνομα».
«Μπορεί να μην είναι καν το σωστό όνομα».
«Ναι, είναι. Το όνομα Έλεν το θυμάμαι».
Η Γκουέντα έδειχνε πεισμωμένη και πεπεισμένη.
«Τότε, αν είσαι τόσο σίγουρη ότι το όνομα ήταν Έλεν, πρέπει να
ξέρεις κάτι γι’ αυτήν», είπε συνετά ο Ζιλ. «Τη γνώριζες καλά; Ζού-
σε εδώ; Ή απλώς φιλοξενούνταν;»
«Δεν ξέρω, σου λέω». Η Γκουέντα είχε αρχίσει να δείχνει ζορι-
σμένη κι εκνευρισμένη.
Ο Ζιλ δοκίμασε μια άλλη προσέγγιση.
«Ποιον άλλο θυμάσαι; Τον πατέρα σου;»
«Όχι. Δηλαδή, δεν είμαι σίγουρη. Υπήρχε πάντα μια φωτογρα-
φία του, βλέπεις. Η θεία Άλισον έλεγε: “Αυτός είναι ο μπαμπάς
σου”. Δεν τον θυμάμαι εδώ, σε αυτό το σπίτι...»
«Ούτε κάποιον υπηρέτη, κάποια νταντά, τίποτα τέτοιο;»
«Όχι, όχι. Όσο περισσότερο προσπαθώ να θυμηθώ, τόσο
περισσότερο μοιάζουν όλα με ένα κενό. Όσα πράγματα ξέρω
βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια – όπως το ότι αυτόματα πή-
γαινα προς εκείνη την πόρτα. Δε θυμόμουν ότι υπήρχε πόρτα
εκεί. Ίσως αν δε με έκανες να ανησυχώ τόσο πολύ, Ζιλ, θα μου
έρχονταν περισσότερα πράγματα. Τέλος πάντων, δεν έχει νόημα
να προσπαθούμε να τα μάθουμε όλα αυτά. Έχει περάσει πάρα
πολύς καιρός».
«Πώς δεν έχει νόημα; Ακόμα και η μις Μαρπλ το παραδέχτη-
κε αυτό».
«Ναι, αλλά δε μας έδωσε καμιά ιδέα για το πώς να καταπια-
στούμε με το θέμα», είπε η Γκουέντα. «Και όμως, από τη λάμψη
στα μάτια της νιώθω ότι είχε αρκετές. Άραγε πώς θα το χειριζό-
ταν εκείνη;»

29/5/2020 1:58:50
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 61
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 61 29/5/2020 1:58:50