Page 87 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 87

Ενορίας, κι αν όντως το είχε κάνει, θα μας είχε πει ότι η αδελφή
του έχει πεθάνει. Με αφετηρία αυτό, λοιπόν, εξήγησε αν μπορείς
τι απέγινε το πτώμα».
«Ίσως ο πατέρας μου το έθαψε κάπου. Στον κήπο;»
«Και μετά πήγε στον Κένεντι και του είπε ότι είχε δολοφονή-
σει τη γυναίκα του; Γιατί; Γιατί να μη βασιστεί στην ιστορία ότι “τον
εγκατέλειψε”;»
Η Γκουέντα τράβηξε τα μαλλιά από το μέτωπό της. Τώρα ήταν
λιγότερο σκληρή και άκαμπτη, και τα κατακόκκινα σημάδια είχαν
αρχίσει να ξεθωριάζουν.
«Δεν ξέρω», παραδέχτηκε. «Έτσι όπως το έθεσες τώρα, όντως
φαίνεται λιγάκι παλαβό. Πιστεύεις ότι ο δρ Κένεντι μας είπε την
αλήθεια;»
«Ναι, είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Από τη δική του σκοπιά η ιστορία
είναι απόλυτα λογική. Όνειρα, παραισθήσεις, και τελικά μια τερά-
στια παραίσθηση. Δεν έχει αμφιβολία ότι επρόκειτο για παραίσθη-
ση επειδή, όπως μόλις είπαμε, δεν υπάρχει φόνος χωρίς πτώμα.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο διαφέρει η θέση μας από τη δική του.
Εμείς ξέρουμε ότι υπήρξε πτώμα».
Ο Ζιλ έκανε μια παύση κι έπειτα συνέχισε: «Από τη δική του
άποψη, ταιριάζουν όλα. Τα ρούχα και η βαλίτσα που λείπουν, το
αποχαιρετιστήριο σημείωμα. Κι αργότερα, δύο γράμματα από την
αδελφή του».
Η Γκουέντα αναδεύτηκε.
«Αυτά τα γράμματα πώς τα εξηγούμε;»
«Δεν τα εξηγούμε, αλλά πρέπει. Αν υποθέσουμε ότι ο Κένεντι
μάς έλεγε την αλήθεια (κι όπως σου είπα, είμαι σχεδόν απόλυτα
βέβαιος γι’ αυτό), πρέπει να τα εξηγήσουμε».
«Φαντάζομαι ότι ήταν όντως με τον γραφικό χαρακτήρα της
αδελφής του. Άραγε τον αναγνώρισε;»
«Ξέρεις, Γκουέντα, δε νομίζω ότι θα μπορούσε να τεθεί αυτό
το θέμα. Δε μοιάζει με υπόθεση υπογραφής σε μια ύποπτη επιτα-
γή. Αν εκείνα τα γράμματα γράφτηκαν με μια αρκετά καλή απομί-

29/5/2020 1:58:53
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 87
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 87 29/5/2020 1:58:53