Page 268 - JULIO

Contigo aprendín a camiñar pola vida coa mirada perdida, pero deixando
15
que o rumbo o marcase o meu corazón, amor meu, aprendín que as mans

falan ou que un aroma empapa, aprendín que unha bágoa non sempre é
de pena ou que a pena non sempre se expresa cunha bágoa.

Contigo aprendín que unha paixón sen medida sabe mellor cando se

mestura con amor, contigo aprendín e silencio sigo aprendendo.

Amor meu, namoráchesche de min, pero gran parte dese namoramento
é polo que aprendín de ti, che ado ro, ámoche e cando non estás sempre
estráñoche, poderá pasar un día, un mes, un ano, pero ante a túa ausencia

sempre a túa presenza, a che a miña veo por ti e acompáñoche.

Amor meu, non quero afogarche en letras, quero xestos, quero caricias,

quero bicos, abrazos, compartir os meus soños compartir os teus e facelos
nosos nun aderezo de algo tan especial que nin nada nin ninguén poida

separar.
Ás veces as cousas complícanse, pero se o corazón grita e a alma non cala

o noso amor sempre será eterno, por iso e mellor arma para vencer todo

o malo é e será sempre canto ámoche.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.

Quero durmir nos teus brazos.

Cando por fin poderei mirarche e tocarche? Cando será que poida sentir a
túa respiración?

Divos meu, axúdame a soportar esta distancia, déixame durmir nos seus
brazos, que o primeiro que vexan os meus ollos sexa o seu doce mirada
sobre o meu corpo…

Esta espera quéimame e mátame a alma, pero confiando no teu amor calo
e espero que chegue o día de demostrarche o meu amor.

Ai o meu amor, que belo será o noso bico cheo de paixón… Esta espera
quéimame a alma… vólveme tolo, e éncheme de desesperación.