Page 266 - JULIO

Eu que se… se en realidade non son nada, unha mota de po máis deste
13
mundo tolo que vira e xira ao redor de ti. E, eu que se… fúchesche a fixar

en min.

Detiveches o tempo, o mundo mesmo, para salvarme, para coller forte a

miña man e elevarme ás nubes, facendo voar o meu corazón coa ilusión
mesma que de cada unha das túas miradas despréndese.

Como non ilusionarme cando nos teus ollos só atopo amor, cando sei
que non me amenten e demóstrasmo confiando en min, entregándome
o teu corazón a pesar de que o pasado che deu de todo menos motivos

para confiar de novo.
Eu que sei… será que algo hai que eu non vexo. Non o sei, nin o saberei,

seguramente.
Eu que se! Aínda que, a verdade, nin falta que me fai saber.

Son feliz así.

Vivo un soño desde que chegaches e, mentres ti sáibalo, mentres teñas

claro que é o que hai de bo en min, sóbrame.

Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.

Resúmocho ámoche a miña vida

Sempre pensei que o amor era un soño case inalcanzable.

Deses que terminan xusto cando abres os ollos, deixando nas pestanas o
resaibo de felicidade que non fuches capaz de conservar ao abrilos.

Algo que todo o mundo vive pero que, cando se trataba de min, nunca

aparecía na miña vida un amor que colmase todas as miñas esperanzas,

todo o que eu cría significaba a palabra «amar».

E é que amar é moito máis que dicilo. Hai que estar sempre aí,
demostrando con feitos e non só con palabras todo iso que dis sentir.