Page 109 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 109
109
จะฟงดนตรีจากจานเสียง ถูกของคุณแลวนายพราน เจาสิ่งรกรุงรังที่ฉันหิ้วติดตัวมาดวยเหลานั้น มัน
คงไมใหประโยชนอะไรฉันในปานี่หรอก”
เปนครั้งแรกที่หลอนเห็นรอยยิ้มอีกชนิดหนึ่งจาก รพินทร ไพรวัลย หลอนไมเคยเห็นยิ้ม
ชนิดนี้มากอนจากชายผูนี้ ถาเขาจะยิ้มเชนนี้ตลอดไปมันก็นาดูไมใชนอย อนุสติของหลอนกระซิบ
กับตนเอง
น้ําเสียงของเขาออนโยนคลายความกระดางลง
“คุณหญิงชอบสิ่งอันเปนธรรมชาติโดยบริสุทธิ์นี้เหมือนกันหรือครับ”
“คุณพูดเหมือนจะดูถูกฉันงั้นแหละ ทําไมฉันจะไมเขาใจกับมัน สิ่งแวดลอมเหลานี้มันทํา
ใหฉันเปนสุข ทําใหฉันตื่นเตน ฉันนาจะมีความสุขมากกวานี้ ถาการมาของเราในครั้งนี้เปนการ
เที่ยวปาโดยเฉพาะ แตนี่เมื่อนึกขึ้นไดวาฉันมาก็เพื่อจะติดตามคนหาพี่ชายที่หายสาบสูญไป มันบั่น
ทอนความสุขของฉันลงเกือบหมดสิ้น ไมรูปานนี้เขาจะเปนตายรายดีอยางไรบาง”
น้ําเสียงในตอนทายของหลอนเศราไป สําหรับจอมพราน เขาก็คิดวา ถาสตรีผูนี้ตกอยูใน
อารมณเยือกเย็นออนโยนเชนนี้ตลอดไป หลอนก็จะเปนคนงามไมใชนอย
“สวรรคเทานั้นที่จะรูได ผมคิดวาวิธีที่ดีที่สุด คุณหญิงอยาเพิ่งวิตกกังวลอะไรไปดีกวา เรา
มุงมั่นตอเจตนาเดิมของเรา ในการจะไปติดตามเขา และเราก็ดําเนินการเปนลําดับไปจนถึงขั้นนี้
แลว”
หลอนควักบุหรี่ออกมาจากกระเปาเสื้อแจ็กเก็ต พรานใหญจุดไลทเตอรสงไปให หญิง
สาวกมลงจุดพนควัน
“คืนนี้คุณไมควรจะใหพวกเรานอนกันวางๆ เลย อยางนอยที่สุดพาไปนั่งหางหรือสองไฟ
ก็ยังดี ฉันไมงวงเลยสักนิด พี่ใหญกับไชยยันตก็เหมือนกัน แตทั้งสองคนนั่นเปนคนวางาย เขาถือ
วินัยทหารนั่นแหละ พอคุณบอกใหนอนเขาก็นอน และก็หลับไปงายๆ เหมือนเด็ก”
“ผมเห็นวาเดินทางกันมาเหนื่อยแลวครับและเมื่อบายนี้ก็สนุกกันพอสมควรแลว อยากจะ
ใหพักผอน เพราะพรุงนี้ก็จะตองยิงสัตวกันอีก”
ดารินพยักหนา ลุกขึ้นเดินทอดนองชาๆ มายืนอยูโคนตนมะคาใหญริมหนาผาหินเกลี้ยง
กอดอกมองออกไปยังแนวปาทะมึนเบื้องนอก รพินทรเดินตามมาหยุดอยูขางๆ
“นั่นเสียงอะไร?”
หลอนเงี่ยหู แลวถามแผวเบา
“ชางแมลูกออน เรียกหาลูก ระยะหางมาก”
“แลวนั่นละ ลอยตามลมมาเหมือนคนหัวเราะ”
“หมาในมันรอง อาจกําลังจับฝูงลอมกวางหรือเกงอยู”
นิ่งเงียบกันไปครู กิริยาของหลอนกําลังเคลิ้มภวังคดื่มด่ําอยูกับสรรพสําเนียงไพรที่ดัง
แทรกลมดึกมา
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)