Page 83 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:41 Pagina 83

heel wat gemotiveerde DSI-medewerkers en -vrijwilligers.
Op de vergadering was het meteen bittere ernst. De verschil-
lende betrokken partijen waren aanwezig. Niet alleen mensen
van de FOD Buitenlandse Zaken, maar ook een aantal tourope-
rators. Zij hadden behoorlijk wat klanten in de getroffen regio.
De vergadering verliep ordelijk, snel en duidelijk. Onze opdracht
was vastomlijnd. In een eerste fase werd ons gevraagd voorna-
melijk de operatoren in het callcentrum te versterken. Het was
immers net de periode tussen Kerstmis en Nieuwjaar en vele
medewerkers van het callcentrum waren met vakantie of zelfs in
het buitenland. Nu was het aan ons om zo snel mogelijk teams
samen te stellen die de telefoons konden bemannen en een per-
manentieregeling te organiseren voor de volgende dagen.

Twintigduizend oproepen
Ik geef het toe, ik ben een chaoot. Maar een georganiseerde cha-
oot. In mijn job moet je immers vooral creatief kunnen en dur-
ven zijn. Er bestaat geen enkel boekje met een opsomming van
cijfertjes en wat je moet doen en niet moet doen bij rampen. De
grote lijnen liggen vast maar elk incident is anders, elk voorval
vraagt een eigen invulling. Mijn georganiseerde chaos is in dat
opzicht veel eerder een bondgenoot dan een vijand. Mijn mede-
werkers weten dat en zij die me lang genoeg kennen hebben er
genoeg vertrouwen in om te weten dat alles op zijn pootjes te-
rechtkomt.
Wij hebben een potentieel van 350 vrijwilligers, twee op de
drie zijn psychologen of maatschappelijk werkers. De rest zijn
administratief geschoolde medewerkers. Deze laatsten vormen
– zeker bij grote rampen – het zenuwcentrum van de DSI. Al on-
ze vrijwilligers hebben zich ertoe geëngageerd om op eender
welk moment te worden opgeroepen. Het is net zoals bij andere
hulpdiensten die met vrijwilligers werken, zoals de vrijwillige
brandweer: zolang er niets gebeurt ben je vrij maar als de pop-

83