Page 15 - จุลสารโรงพยาบาลมะเร็งอุดรธานีฉบับ 70

วันนี้ที่คุณปลามีสุขภาพที่ดีแล้ว อยากให้
13.คุณปลาฝากถึงคนที่ก�าลังลังเลในการ
ออกก�าลังกายอยู่ซักหน่อยค่ะ ?

คือที่ผ่านมาก็จะแนะน�าให้คนที่เข้ามาถามถึงเคล็ดลับ
ต่างๆ ในการออกก�าลังกาย หรือแนะน�าวิธีในการออกก�าลังกาย
ให้กับคนที่รู้จัก คือเอาง่ายๆเลยนะคะ วิธีในการเริ่มออกก�าลังกาย
ที่แนะน�าคือ ถ้าอยากจะออกก�าลังกายด้วยวิธีไหน ก็ให้ท�าเลยแล้ว
แต่ชอบ เอาให้เราสนุกกับมันที่สุด เอาตามความชอบของแต่คน
เริ่มจากสิ่งเล็กๆ ง่ายๆ ก่อน ท�าให้เป็นกิจวัตรประจ�าวันไปก่อน
แล้วพอเริ่มที่จะชินแล้ว มันจะค่อยๆ เป็นไปตามล�าดับขั้นตอนของ
มันเอง ไม่ต้องกังวลในการเลือกอุปกรณ์ เลือกสถานที่ ในการออก
ก�าลังกาย เอาง่ายๆเลยแค่ลุกขึ้นมาแล้วมากระโดดตบ 50 ครั้ง นั่น
ก็เป็นการเริ่มต้นของออกก�าลังกายแล้วค่ะ
อยากจะบอกกับคนที่อยากจะเริ่มมันไม่มีความยากเลย
มันง่ายมาก มันยากที่สุดแค่ตอนเริ่มต้นและต้องเริ่มต้นให้ถูกจุด และมันยังท�าให้เห็นความรักที่ยิ่งใหญ่ของคนรอบข้างเรา
เมื่อเราสามารถที่จะเริ่มต้นออกก�าลังกายแล้ว เราทุกคนสามารถ ครอบครัว และที่ส�าคัญไปกว่านั้นคือคุณแม่ของเราเมื่อไหร่ก็ตาม
ไปถึงเส้นชัยได้แน่นอนค่ะ
ที่มีคนชมว่าเราแข็งแรง เราจะบอกกลับไปทันที่ว่าคุณแม่ของพี่ท่าน
แข็งแรงกว่าเราเป็น 2 เท่าเลย คือครั้งแรกคุณแม่คลอดเรามา และ
ผ่านประสบการณ์ต่างๆ มาก็เยอะ เจออุปสรรค
14.ในการรักษาก็แยะ จนผ่านมาถึงวันนี้แล้วมะเร็ง ครั้งที่ 2 คือตอนที่เราป่วยเป็นมะเร็งคุณแม่ได้ให้ก�าเนิดเราอีกครั้ง
หนึ่ง คุณแม่ต้องท�าทุกอย่าง คอยประคองชีวิตเราขึ้นมาอีกรอบ
ได้ให้อะไรกับชีวิตคุณปลาบ้าง ?
หนึ่งค่ะ
บทเรียนชีวิตที่ได้จากการเป็นโรคมะเร็งมันเยอะมาก เรา
เชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นย่อมดีเสมอ มันจริง อยากจะให้คุณปลาฝากก�าลังใจไปให้ผู้ป่วย
นะที่แว๊บแรกของความรู้สึกมันมีค�าถามที่เกิดขึ้นเลย ว่า ท�าไมมัน 15.ที่เผชิญกับโรคมะเร็ง ซึ่งในตอนนี้พวกเขา
ต้องเกิดขึ้นกับเราคนที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี แต่กับคนที่ไม่รักษา เหล่านั้นอาจจะก�าลังหมดก�าลังใจ หรือสิ้นหวังในการ
สุขภาพตัวเองเลย สูบบุหรี่ ดื่มเหล้าอย่างนี้ท�าไมไม่เกิดกับเขา แต่ ต่อสู้กับโรคมะเร็งอยู่
สุดท้ายจริงๆ แล้ว “เรำต้องขอบคุณมะเร็ง” เพราะมะเร็งมันท�าให้ สิ่งที่อยากจะฝากไว้คือ สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ
เราได้รู้จักตัวตนของตัวเองจริงๆ บางทีเรามองกระจกเราก็บอกว่า ในความโชคร้ายมันจะมีความสวยงามซ่อนอยู่ มีเรื่องราวดีๆ อยู่
เรารู้จักตนเอง รู้จักคนในกระจก แต่จริงๆแล้วเราไม่ได้รู้จักเลยเรา มันไม่มีอะไรที่จะเลวร้ายร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ ในช่วงเวลาที่เรา
เห็นแค่ภาพในกระจก แต่มะเร็งมันท�าให้เราเห็นตัวเองตั้งแต่วันที่ เจอเรื่องที่แย่ ที่เลวร้าย เราอย่าจมปลักกับเรื่องที่แย่ที่เกิดขึ้นในชีวิต
เราแข็งแรงที่สุด แล้วค่อยๆเห็นความเปลี่ยนแปลงของสังขารของ อยากให้เราย้อนมองถึงเรื่องราวดีๆ ที่มันมักจะมีซ่อนอยู่ แล้วให้
ตัวเองในวันที่พูดไม่ได้ ลุกเดินไม่ได้ กินไม่ได้ เห็นตั้งแต่วันแรกที่ เราน�าเรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้นมาเป็นแรงใจ มาเป็นก�าลังใจ เพื่อที่จะ
ตัวเองแข็งแรงที่สุด จนวันที่ร่างกายของตัวเองมาถึงจุดที่ร่างกาย ให้ตัวเองก้าวข้ามผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายให้ได้ค่ะ มันไม่มีใครที่จะ
ทรุดโทรมที่สุด จนไม่อยากมีชีวิตที่จะอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป แล้ว สามารถบอกได้ว่าโรคมะเร็งเมื่อเป็นแล้วมันจะรักษาหายหรือไม่
พอมาวันหนึ่งเราก็สามารถกลับมามีชีวิตที่แข็งแรงของเราได้เหมือน หาย มันจะสามารถกลับมาเป็นซ�้าได้อีกไหม แต่สิ่งที่เราสามารถ
เดิม คือมะเร็งท�าให้เราเห็นวัฏจักรของชีวิตการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และ ตอบได้แน่ๆ คือ วันนี้เราเป็นอย่างไร ถ้าวันนี้เรามีความสุข คือ
ดับไป อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา และเป็นการเรียนรู้ที่ดีที่สุดของ เพียงพอแล้ว ให้เราใช้ทุกวินาทีที่เราหายใจอยู่ ให้หายใจอยู่อย่าง
ชีวิตเลยจากร่างกายที่อ่อนแอ และทรุดโทรม กลับมาแข็งแรงได้อีก มีความสุข นั่นคือสิ่งที่อยากฝากถึงทุกคนที่ก�าลังเผชิญกับโรคมะเร็ง
ครั้ง มันท�าให้รักตัวเองและรักร่างกายมากขึ้น ท�าให้มองเห็นว่า อยู่
ร่างกายของเราเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์.....

UDONTHANI CANCER HOSPITAL 15