Page 100 - Publicationa15
P. 100
92 พลต�ำรวจเอก นิสสัย บุญศิริ
ในระยะต่อมา เมื่อระบอบการเมืองการปกครองก้าวเข้าสู่สมัยใหม่ เกิด
มีระบอบตัวแทน เพราะว่าประชากรของประเทศมีเป็นจ�านวนมาก อีกทั้งมี
ความเจริญของการศึกษาและพัฒนาของระบบทุนและการคมนาคมสื่อสารของ
ประเทศ รัฐธรรมนูญประชาธิปไตยของประเทศนั้นๆ ก็มีบทบัญญัติเรื่องของ
สิทธิและเสรีภาพไว้อย่างชัดเจน อีกทั้งมีจ�านวนรายการหรือมาตราที่ว่าด้วย
สิทธิเสรีภาพที่มากขึ้นเป็นพิเศษ โดยได้มีการทึกทักและมีข้อสมมติฐานเอาเองว่า
เรื่องของ “หน้าที่” ของพลเมืองจะเกิดการพัฒนาขึ้นเองตามธรรมชาติและ
ตามความเจริญของบ้านเมือง
ในกรณีประเทศไทย รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550
ได้มีบทบัญญัติว่าด้วยสิทธิเสรีภาพไว้ในหมวดที่ 3 ตั้งแต่มาตรา 26 จนถึงมาตรา 69
รวมทั้งสิ้น 45 มาตรา ในขณะเดียวกันก็ได้มีบัญญัติที่ว่าด้วยหน้าที่ของชน
ชาวไทยไว้ในหมวดที่ 4 เริ่มตั้งแต่มาตราที่ 70 จนถึงมาตราที่ 74 รวมทั้งสิ้น
5 มาตรา ซึ่งน่าตั้งข้อสังเกตว่า ประชาชนพลเมืองไทยได้ตระหนักและรับรู้ถึง
“สิทธิเสรีภาพ” อันเป็นสิ่งที่รัฐธรรมนูญได้รับรองไว้แล้วเป็นอันมาก แต่
ประชาชนพลเมืองไทยได้มีความตระหนักรู้ถึง “หน้าที่” ของชนชาวไทย หรือ
ของพลเมืองไทยในลักษณะที่มากหรือน้อยเพียงใด และประเทศไทยควรที่จะ
มีการพัฒนาวิธีการอันน�ามาซึ่งความเข้าใจและตระหนักในหน้าที่พลเมืองของรัฐ
ในลักษณะใด จึงได้ช่วยเกื้อหนุนให้ระบอบประชาธิปไตยของประเทศไทย
มีพัฒนาการที่มีสมดุล มีความยั่งยืนและมีความเข้มแข็ง
แนวความคิดและความเป็นมาของหน้าที่พลเมือง
พัฒนาการแรกเริ่มของแนวความคิดว่าด้วยหน้าที่พลเมืองในสังคม อาจ
พิจารณาได้จากสถานะความเป็นพลเมืองของนครรัฐโบราณ กล่าวคือ หาก
พิจารณาถึงสถานะความเป็นพลเมืองของชาวเอเธนส์ที่มีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน
ในชีวิตสาธารณะภายใต้รูปแบบการปกครองตนเองโดยตรงของประชาชน
พลเมือง (Direct government) ซึ่งตรงกันข้ามกับประชาธิปไตยสมัยใหม่ที่เป็น
การปกครองโดยตัวแทนของประชาชน (Modern democracy) จะพบว่า
นัยของความเป็นพลเมืองของเอเธนส์ขึ้นอยู่กับสิทธิและบทบาทหน้าที่พลเมือง
_17-0315(091-106)6.indd 92 4/27/60 BE 11:53 AM
