Page 171 - Publicationa15

เสรีภาพในการชุมนุมกับการปกครองในระบอบประชาธิปไตย 163

ที่ประชุมได้ลงมติรับหลักการแห่งร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวทั้ง

2 ฉบับในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 23 ปีที่ 4 ครั้งที่ 14 (สมัยสามัญ
ทั่วไป) วันพฤหัสบดีที่ 10 มีนาคม 2554 และตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญขึ้น
คณะหนึ่ง จ�านวน 36 คน เพื่อพิจารณาโดยในสัดส่วนของพรรคเพื่อไทย
จ�านวน 12 คน พรรคเพื่อไทยไม่ประสงค์เสนอรายชื่อบุคคลเข้าร่วมเป็น

กรรมาธิการ ก�าหนดการแปรญัตติ ภายใน 7 วัน โดยให้ถือเอาร่างพระราชบัญญัติ
ของคณะรัฐมนตรีเป็นหลักในการพิจารณา
คณะกรรมาธิการวิสามัญได้มีการพิจารณาร่างพระราชบัญญัติ
การชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. .... ในวาระที่สอง และได้เสนอร่างพระราชบัญญัติ

การชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. .... พร้อมด้วยรายงานของคณะกรรมาธิการวิสามัญ
ต่อสภาผู้แทนราษฎรในวันที่ 25 มีนาคม 2554 ซึ่งที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎร
ชุดที่ 23 ปีที่ 4 ครั้งที่ 25 (สมัยสามัญทั่วไป) วันพุธที่ 27 เมษายน 2554 ได้ลงมติ
เห็นชอบในวาระที่สาม และสภาผู้แทนราษฎรได้เสนอร่างพระราชบัญญัติ

ฉบับนี้ต่อวุฒิสภาเมื่อวันที่ 27 เมษายน 2554 โดยวุฒิสภาได้มีการตั้ง
คณะกรรมาธิการวิสามัญขึ้นพิจารณาร่างพระราชบัญญัติฉบับดังกล่าว
หลังจากนั้น ได้มีพระราชกฤษฎีกายุบสภาผู้แทนราษฎรเมื่อวันที่
10 พฤษภาคม 2554 และภายหลังการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร

อันเป็นการเลือกตั้งทั่วไป คณะรัฐมนตรีชุดใหม่มิได้ร้องขอต่อรัฐสภาให้น�าร่าง
พระราชบัญญัติฉบับนี้ขึ้นพิจารณาภายในหกสิบวันนับแต่วันเรียกประชุมรัฐสภา
ครั้งแรก จึงท�าให้ร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวเป็นอันตกไป
9.2 ความเห็นเกี่ยวกับการชุมนุมสาธารณะ

ผู้เขียนในฐานะที่เป็นกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ขอตั้งข้อสังเกต
ต่อร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้ในประเด็นส�าคัญ อาทิ
1) เป็นบทบัญญัติที่เป็นการจ�ากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลตาม
รัฐธรรมนูญ และร่างพระราชบัญญัติดังกล่าวใช้บังคับกับการชุมนุมใน

ทุกลักษณะโดยไม่มีการจ�าแนกว่าเป็นการชุมนุมเรียกร้องอันเนื่องมาจาก
ความเดือดร้อนในการประกอบอาชีพ ปัญหาปากท้อง ความเป็นอยู่ หรือ
ความคิดเห็นทางการเมือง ฯลฯ ซึ่งการชุมนุมในแต่ละลักษณะย่อมมีฐาน

_17-0315(141-177)8.indd 163 4/27/60 BE 11:57 AM