Page 15 - เผชิญหน้า พล นิกร กิมหงวน
P. 15
14 เผชิญหน้า พล นิกร กิมหงวน ปริญญา อินทรปาลิต 15
สามเกลอ พล นิกร กิมหงวน ครับ” ผมนึกสงสัยว่าพวกเขายินดีรู้จักผม หรือจะสอบสวนผม
บุรุษทั้งสี่มองหน้ากัน ก่อนจะหันมาทางผมแล้วพูดเสียง ในฐานะผู้ลักลอบเข้าเมืองกันแน่ แต่ก็ปฏิบัติตามค�าพูดนั้น หลังจาก
ดังพร้อมๆ กันราวกับนัดกันไว้ ทุกคนดูบัตรประชาชนของผมแล้ว ลักษณาการลังเลหรือไม่ไว้วางใจ
“คุณเป็นหลานคุณ ป. !!!” ก็หมดไป จากนั้นบุรุษสูงวัยทั้งสี่คนจึงแนะน�าตัวเองให้ผมรู้จัก
ผมท�าท่าเลิกลั่ก ใจที่ชื้นเมื่อครู่กลับเหี่ยวแห้งลงไปอีก ความตื่นเต้นสุดขีดระคนกับความประหลาดใจเกิดกับผม
“คะ…คะ…ครับ ผมเป็นหลานคุณปู่ ป. ท�าไมพวกท่านมอง จนพูดไม่ออก มันคือความจริงที่เหมือนกับความฝัน มันคือเรื่องจริง
ผมด้วยสายตาแปลกๆ ครับ” ที่เหมือนกับเรื่องโกหก (ซึ่งน่าจะโกหกมากกว่าจริง) เมื่อชายชรา
“เฮ้ย” คนที่สูงเหมือนเปรตโดดมาจับไหล่ผม แล้วหันไป ทั้งหมดได้เปิดเผยว่า พวกเขาคือคณะพรรคสี่สหายอย่างที่ผมเพ้อ
กล่าวกับเพื่อนๆ “เจอลูกหลานคุณ ป. โดยไม่รู้ตัวซะแล้วพวกเรา เจ้อ…เอ้ย…คาดเดา
ไป - ขึ้นไปนั่งข้างบน เดี๋ยวหลานชายจะรู้ว่าพวกเราเป็นใคร” เขา คนที่พูดน้อยและขรึมกว่าเพื่อน คือ พล พัชราภรณ์ คน
ดันหลังผม ร่างบอบบางอ้อนแอ้น คือ นิกร การุณวงศ์ เปรตวัดสุทัศน์ คือ
ชายที่สวมแว่นสายตาดึงไปป์ออกจากปาก กิมหงวน ไทยแท้ และคนสุดท้ายที่ผมว่าท่าทางเป็นผู้ทรงภูมิปัญญา
“แต่พวกเราจะแน่ใจได้อย่างไร ว่าคุณไม่ได้แอบอ้างเพื่อ คือ ศาสตราจารย์ด๊อกเตอร์ ดิเรก ณรงค์ฤทธิ์ นั่นเอง
วัตถุประสงค์อื่น ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อค�าพูดของคุณนะ ขอโทษที่ผม “หลานชายอย่าเรียกพวกเราว่าท่านเลย ฟังแล้วจั๊กกะจี้
พูดตรงไปตรงมา” ยังไงชอบกล เรียกลุงดีกว่าจะได้เป็นกันเองหน่อย” อาเสี่ยกิมหงวน
ผมรีบล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบนามบัตรของตัวเองในสมุดโน้ต พูด “เราดีใจที่ได้พบและรู้จักกับหลานชาย หรือเจ้าเป็ดของคุณ ป.”
เล็กๆ ออกมาส่งให้ผู้พูด ผมลูบแขนทั้งสองข้างให้ขนที่ลุกเกรียวด้วยความตื่นเต้น
“นี่ครับ นามบัตรของผม” เอนราบลงเหมือนเดิม แต่แล้วมันก็ตั้งชันขึ้นมาอีก
เขารับไปพิจารณาครู่หนึ่ง แล้วส่งต่อให้พรรคพวก “ขอบพระคุณครับ พวกคุณลุงใจดีจริงๆ ครับ ขนาดเพิ่ง
“ปริญญา อินทรปาลิต อือ - นามสกุลเดียวกับคุณ ป. เห็นหน้าผมครั้งแรก แต่คุณลุงก็กรุณาให้ความเป็นกันเองจนผมคาด
จริงๆ โว้ย แถมชื่อ ป. เหมือนกันด้วย” ชายร่างเล็กว่า “แต่ให้แน่ใจ ไม่ถึง” ความจริงผมอยากจะถามมากกว่า ว่าท�าไมชายชราทั้งสี่จึง
ยิ่งกว่านั้น เราขอดูบัตรประชาชนดีกว่าหลานชาย” เชื่อผมง่ายนัก
