Page 30 - แด่ เลออง แวร์ท

30

เมื่อเจาชายนอยมาถึงดาวดวงนี้ เขาก็โคงคํานับคนจุดโคมอยาง
นอบนอม
"สวัสดี ทําไมคุณถึงดับตะเกียงของคุณเสียละ?"
"เปนคําสั่งตามหนาที่นี้ สวัสดี" คนจุดโคมตอบ
"คําสั่งตามหนาที่คืออะไร?"
"คือตองดับไฟในตะเกียงนะซิ ลากอน" แลวเขาก็จุดโคมใหม
"ทําไมถึงจุดตะเกียงอีกละ?"
"เปนคําสั่งตามหนาที่" คนจุดโคมตอบ
"ฉันไมเห็นเขาใจเลย" เจาชายนอยกลาว
"ก็ไมมีอะไรที่ตองเขาใจนี่ คําสั่งตามหนาที่ ก็คือคําสั่งตาม
หนาที่ สวัสดี" แลวเขาก็ดับโคมของเขา ตอจากนั้นเขาก็ซับหนาผากดวย
ผาเช็ดหนาตาหมากรุกสีแดง

"อาชีพที่ฉันทําอยูนี่แยมาก เมื่อกอนนี้เปนอาชีพที่ดีสมควรอยู
หรอก ฉันดับไฟตอนเชา และ จุดไฟในตอนเย็น ตลอดวันฉันก็วางได
พักผอน และตลอดกลางคืนก็ไดนอน"
"และตั้งแตนั้นมาละ คําสั่งตามหนาที่เปลี่ยนแปลงไปรึ?"
"คําสั่งตามหนาที่มิไดเปลี่ยนไปหรอก นั่นแหละคือจุด
โศกนาฏกรรมละ ดาวมันยิ่งหมุนเร็วเขาทุกป และคําสั่งตามหนาที่มันก็ไมได
เปลี่ยนไปดวย"
"ถาเชนนั้น"
"เพราะวาเดี๋ยวนี้ดาวมันหมุนรอบตัวมันเองใน ๑ นาที ฉันก็เลย
ไมมีเวลาพักผอนสักนาทีเดียว ฉันจะตองจุดตะเกียงและดับตะเกียงทุก ๆ ๑
นาที"
"แปลกนะที่บนโลกของเธอวันหนึ่งนานเพียงนาทีเดียว"
"ไมเห็นแปลกสักนิดเดียว นี่ตั้งหนึ่งเดือนแลวนะที่เราคุยกันอยู"
"เดือนหนึ่งเชียวรึ"
" ๓๐ นาทีก็เทากับ ๓๐ วัน ลากอน" แลวเขาก็จุดไฟใหม

เจาชายนอยมองดูคนจุดโคม เขารักชายผูนี้ซึ่งซื่อตรงตอหนาที่
ของตนเอง เขาระลึกถึงตอนที่เขาใฝฝนหาอาทิตยอัสดง โดยการเลื่อนเกาอี้
ตามดู เขาถึงอยากจะชวยเหลือชายผูนี้

"เธอรูไหม…ฉันมีวิธีหนึ่งที่จะชวยใหเธอไดพักผอนเมื่อเธอ
อยากจะพัก"
"ฉันอยากจะพักเสมอแหละ" คนจุดโคมตอบ คนเราก็อาจจะ
ซื่อตรงตอหนาที่และเกียจครานไดในเวลาเดียวกัน เจาชายนอยกลาวสืบไป
วา
"ดวงดาวของเธอเล็กขนาดที่เธอเดินเพียง ๓ กาวก็รอบเธอก็
เพียงแตเดินชา ๆ ไปเรื่อย ๆ เพื่ออยูในดานกลางวันตลอดเวลา เมื่อเธอ
อยากจะพักเธอก็เดินไปเรื่อย ๆ วันก็จะยาวนานเทาตราบที่เธอประสงค"
"ไมเห็นจะทําใหสถานการณดีขึ้นเลย สิ่งที่ฉันชอบในชีวิตนี้ก็คือ
การนอน"
"โชคไมดีเลยนะ" เจาชายนอยกลาว