Page 28 - ศาสนาและหน้าที่พลเมือง ม.ต้น
P. 28
20
คัมภีรพระเวท เปนคัมภีรที่ประมวลความรูตาง ๆ อันเปนความรูทางศาสนาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ซึ่งไดแก บทสรรเสริญ บทสวดออนวอนพิธีกรรม เพื่อการบูชายัญ เวทมนตรคาถา และกวีนิพนธ
อันไพเราะเกี่ยวกับธรรมชาติ
ชาวอารยันเมื่อไดครอบครองอินเดียอยางมั่นคงแลว ไดรวบรวมคัมภีรพระเวทตามความเชื่อ
ในศาสนาของพวกตน คําวา “เวทะ” หรือ “เวท” แปลวา “ความรู” อันหมายถึง ความรูที่ไมไดเขียนไว
เปนตํารา แตเปนความรูที่เกิดขึ้นเอง เปนทิพยที่ออกมาจากพระพรหม
ความรู หรือ เวทะ เกิดขึ้นได 2 ทาง ดังนี้
1. ศรุติ การไดยินไดฟง หมายถึง การไดยินเสียงที่เปนทิพย ผูที่ไดยินเสียงทิพย คือ ฤๅษี
ผูศักดิ์สิทธิ์ พวกฤๅษี ทั้งไดเห็น และทั้งไดยินพระเวท เมื่อไดยินแลวจดจําไวอยาง
แมนยํา ตัวอยางเชน พระเวททั้ง 4
2. สมฤติ เปนคัมภีรที่แตงเพิ่มเติมภายหลังเพื่ออธิบายความ หรือประกอบพระเวท
ตลอดจนเรื่องที่อางวาไดจดจํามาจากคําบอกเลาตอกันมา เชน คัมภีรธรรมศาสตร
คัมภีรอิติทาส และคัมภีรปุราณะ เปนตน ความรู หรือ เวทะ ที่สําคัญที่สุดคือ คัมภีร
ไตรเวท
คัมภีรพระเวทเดิม ไดแก ฤคเวท ซึ่งนับไดวาเปนหนังสือที่เกาแกที่สุด ตอมาพวกพราหมณ
ผูมีหนาที่ทําพิธีตาง ๆ ไดคิดนําบทสวดตาง ๆ ในคัมภีรฤคเวท มารวมไวเปนหมวด ๆ เพื่อใหสะดวกแก
การคนจึงไดเกิด มียชุรเวท และสามเวท ขึ้นตามลําดับ คัมภีรพระเวท จึงหมายรวมทั้ง 3 คัมภีรและ
เรียกชื่อวา “ไตรเวท” และหลังจากนี้ไปเปนเวลาหลายรอยป พวกพราหมณไดแตงคัมภีรขึ้นมาอีก
เลมหนึ่งเรียกวา “อถรรพเวท” รวมกันกับคัมภีรเกาเปน 4 คัมภีร แตคงเรียกรวมกันวา “ไตรเวท”
เหมือนเดิม
คัมภีรไตรเวท มีอยู 4 คัมภีร ดังนี้
1. คัมภีรฤคเวท (Rig Veda) เปนคัมภีรที่วาดวยการสวดสรรเสริญและออนวอนเทพเจา
ตาง ๆ
2. คัมภีรยชุรเวท (Yajur Veda) เปนคูมือพิธีกรรมของพราหมณเปนบทรอยแกว อธิบาย
พิธีประกอบพิธีกรรมและบวงสรวง
3. คัมภีรสามเวท (Sama Veda) เปนคัมภีรรวบรวมบทสวดมนต โดยนํามาจากฤคเวท
เปนสวนมาก แตงขึ้นใหมมีประมาณ 78 บท ใชสําหรับสวดในพิธีถวายน้ําโสมและขับกลอม
เทพเจา
4. คัมภีรอถรรพเวท (Athava Veda) เปนคัมภีรที่แตงขึ้นใหมในปลายสมัยพราหมณ
เปนคาถาอาคมมนตขลังศักดิ์สิทธิ์ สําหรับทําพิธีขับไลเสนียดจัญไรและอัปมงคลให
กลับมาเปนสวัสดิมงคล นําความชั่วรายไปบังเกิดแกศัตรู