Page 69 - พท21001
P. 69
60
นั้นวา มิไดอยูที่ดวงดาวประจําตัว แตอยูที่การกระทําของตัวเอง พึงทราบวา ความฉลาดคิด ฉลาดทํา
ฉลาดพูดและความรูสึกสูงทําใหคิดดี ที่จริงและคิดจริงที่ดี ทําดีที่จริง ทําจริงที่ดี และพูดดีที่จริง พูดจริง ที่ดี
นี่คือวิธีจรรยาของคนแกเรียน
จากฐะปะนีย นาครทรรพ การประพันธ ท 041 อักษรเจริญทัศน 2519 หนา 8
โวหารตาง ๆ ดังกลาว เมื่อใชเขียนเรียงความเรื่องหนึ่ง ๆ ไมไดหมายความวาจะใชเพียงโวหาร
ใดโวหารหนึ่งเพียงโวหารเดียว การเขียนจะใชหลาย ๆ แบบประกอบกันไป แลวแตความเหมาะสม
ตามลักษณะเนื้อเรื่องที่เขียน
การเขียนเรียงความเปนศิลปะ หลักการตาง ๆ ที่วางไมไดเปนหลักตายตัว ตัวอยาง คณิตศาสตร
วิทยาศาสตร ดังนั้น จึงเปนเพียงแนวปฏิบัติและขอเสนอแนะ ในการเขียนอาจพลิกแพลงได
ตามความเหมาะสมที่เห็นสมควร
ตัวอยาง เรียงความเรื่อง สามเสา
ครัวไทยแตกอนครั้งหุงขาวดวยฟนนั้น มีสิ่งสําคัญอยางหนึ่ง คือ กอนเสา เรายังหาครัวอยางนี้
ดูไดในชนบท กอนเสานั้นอาจเปนดินหรือกอนหิน มีสามกอนตั้งชนกันมีชองวางสําหรับใสฟน กอนเสา
สามกอนนี้เองเปนที่สําหรับตั้งหมอขาวหมอแกงอันเปนอาหารประจําชีวิตของคนไทย ดู ๆ ไปกอนเสา
สามกอนนั้นก็เปนสัญลักษณของชาติไทย เพราะชาติไทยแตไหนแตไรก็ตั้งอยูบนกอนเสาสามกอนนั้น
มีชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย พระพุทธศาสนาก็ประกอบดวยกอนเสาสามกอน คือ พระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ
กอนเสาสามกอนหรือสามเสานี้ เมื่อคิดไปอีกทีก็เปนคติอันดีที่เรานาจะยึดเปนเครื่องเตือนใจ
ภาษิตจีนมีวา คนเราจะมีชีวิตมั่นคง จะตองนั่งบนมาสามขา มาสามขาตามภาษิตจีนนั้น หมายถึง
สิ่งสําคัญสามอยางที่พยุงชีวิตเรา สิ่งสําคัญนั้นจะเปนอะไรก็ไดแตตองมีสามขา ถามีเพียงสองชีวิตก็ยัง
ขาดความมั่นคง ภาษิตจีนนี้ฟงคลาย ๆ “สามเสา” คือวาชีวิตของเราตั้งอยูบนกอนสามกอน จึงมี
ความมั่นคง
ก็กอนเสาทั้งสามสําหรับชีวิตนี้คืออะไร ตางคนอาจหากอนเสาทั้งสามสําหรับชีวิตของตัวเองได
บางทานอาจยึดพระไตรลักษณ คือ ความทุกข 1 ความไมเที่ยง 1 และความไมใชตัวของเรา 1
เปนการยึดเพื่อทําใจมิใหชอกช้ําขุนมัวในยามที่ตกทุกขไดยาก หรือจะใชเปนเครื่องเตือนมิใหเกิด
ความทะเยอทะยานตน ทําลายสันติสุขของชีวิตก็ได บางคนยึดไตรสิกขาเปนกอนเสาทั้งสามแหง การยัง
มีชีวิต คือ ศีล สมาธิ ปญญา เปนหลัก
การเขียนยอความ คือ การเก็บใจความสําคัญของเรื่องที่อานหรือฟงมาเรียบเรียงใหม
อยางยอ ๆ โดยไมทําใหสาระสําคัญของเรื่องนั้นคลาดเคลื่อน หรือขาดหายไป
การยอความเปนวิธีการหนึ่งที่ชวยใหเราบันทึกเรื่องราวตาง ๆ ที่ไดอานหรือฟงมานั้นไวโดยยอ ๆ
โดยเก็บรวบรวมไวเพื่อมิใหหลงลืม หรือเพื่อนําเรื่องที่บันทึกไวนั้นไปใชในโอกาสตาง ๆ นอกจากนั้น
การยอความยังชวยใหถายทอดเรื่องราวตอไปยังผูอื่นไดถูกตองรวดเร็วอีกดวย