Page 5 - Book
P. 5
สร้างคณะกรรมการสิ่งแวดล้อม รณรงค์ถือป้าย ซึ่งป้ายแม่งก็ท ามาจากกระดาษ เพราะว่า
(หัวเราะ) เพียงเพื่อจะได้คนกลุ่มหนึ่ง สมมติว่าเสนอร่างกฏหมายเพื่อที่จะท าสิ่งแวดล้อม
เรื่องนี้ก็ดีก็ท าไป แต่ประเด็นของเราคือ มึงก็ไปปลูกเลย ก็ปลูกเลยดิ ลองไหมล่ะ ปลูกเลยดิ
มันขึ้นหรือยัง มันยังไม่ขึ้นเลย มึงก็ไปปลูกดิ ทีนี้พอปลูกปุ๊บมันขึ้นเลย อันนี้คือมุมมองเรา
เวลาเรามองเราก็มองมันแบบนี้ คือพุทธของเรา เราก็ไม่รู้ คือพุทธนี้มันเป็นอภิปรัชญานะ
อภิปรัชญาก็คือส าหรับพี่ พี่ก็เคย พี่ก็สนใจ คือเราป็นเด็กอะ เราก็ไม่รู้ว่าเราต้องเลือกอะไร
บางอย่างที่มัน Clean ที่สุดเนอะ Clean ที่สุดก็คือจี๊ดที่สุด แต่ก่อนก็อ่านหนังสือหลาย
ประเภทนะครับ พวก - ISM (อ่านว่า : ซึ่ม คือลัทธิหรือกลุ่มความเชื่อต่าง ๆ) ทั้งหลายนะ
1
ครับ Existentialism เอ่อ Humanism , Socialism , Capitalism , Materialism ก็อ่าน
หลาย ISM นะครับ จนกระทั่งมา Buddha ก็คือพุทธ แล้วก็วิเคราะห์ เราก็วิเคราะห์ง่าย ๆ
คือในระบบฝั่งของความคิดมนุษย์นี้ที่ตั้งแต่เรายืน เราเริ่มเปลี่ยนตัวเองจากลิงที่เดินสี่ขา
มาแล้วยืดกระดูกสันหลังออกมาเป็นสองขา ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้มันมีกระบวนการ
ความคิดอะไรที่ยั่งยืนที่สุด ที่ไม่เคยตายไปเลย เราก็พบว่าพุทธนี่แหละ สองพันห้าร้อยปีไม่
เห็นมีใครง้างได้เลย ตอนนั้นเราก็คิดอย่างนั้น เราก็เลยคิดว่าเราน่าจะสนใจมัน เราก็เลยเริ่ม
Study แล้วเราเริ่มศึกษา คือเด็กต้องเลือก เราจะไปเลือกอะไร มันก็มีหลายแนวความคิด
เนอะ พี่ก็จ าเป็นที่พี่จะต้องเลือก แต่ด้วยความเคารพก็คือพุทธก็เป็นถือว่าเป็นปรัชญา
อันหนึ่งที่เป็นเรียกว่าอภิปรัชญานะครับ ก็เริ่มศึกษาแล้วก็เริ่มน ามาปฏิบัติ ส่วนตัวพี่มี
ความเห็นอันนี้ว่า พอเอามาปฏิบัติพี่ก็จะเอามาปฏิบัติกับชีวิตประจ าวันจึงท าให้เกิดความ
เข้าใจได้มากขึ้นครับ
คุณณัฐพล ก่อนที่พี่ต่อจะน าความเป็นอภิปรัชญาลงมาสู่ในระดับชีวิตประจ าวัน อะไรที่ท าให้พี่ต่อเชื่อว่า
มันเป็นความจริงสูงสุดครับ ?
คุณธนญชัย ไม่รู้ ถ้าถาม เราไม่รู้หรอกนะครับ แต่มันค่อย ๆ รู้นะครับ เราจะเข้าใจพุทธได้ก็เราก็ต้อง
ปฏิบัตินะครับ ในพุทธนี้มันก็จะมีหลายอย่าง พอเราปฏิบัติปุ๊บเนี่ย เอาง่าย ๆ เลยเดินจาก
ทองหล่อมาถึงตรงนี่มันไม่ได้มีอภินิหารอะไรเลยนะ พุทธไม่ได้เป็นเรื่องอภินิหารไม่ได้เป็น
เทพอะไรไม่ใช่นะครับ เราแค่รู้ว่าเราจะต้องเดินมาเพาะช่าง แล้วเราก็เดิน แต่ในหัวเราตอน
เดินน่ะเราไม่ได้คิดถึงเพาะช่าง เพราะถ้าเราคิดถึงเพาะช่างเราจะเหนื่อย ‘เมื่อไหร่มันจะถึง
วะ’ อันนี้ท าให้เหนื่อย เราจะไปเพาะช่างแต่เราก็เดินด้วยความสุขและปิติ ‘เออ มันดีนะ’
‘การเดินมันท าให้เราพุงลดนะ’ ‘เห้ย มันท าให้ใส้มันเลื่อนเว้ย ขี้คล่องเว้ย’ เรามีความปิตินะ
ในระหว่างที่เราเดิน เพราะฉะนั้นเราก็รู้สึกว่า เออ เลือดมันท างานเลือดมันสาด ก็เกิดจาก
1 อธิบายค าจากผู้ถอดความ
