Page 44 - My FlipBook

1# Yalnız kendilerine tek bir karĢılıkta bulun-"ıiıak isterim: Benim vaziyetime
karĢı benden naklettikleri söz, kelimesi kelimesine benimdir gına, bugünkü
sanığın değil, dünkü Reis Beyin gözüdür. Eğer beni, benim eski anlayıĢ ve
usulümle mahkûm ettireceklerse, ben zaten onun mahkûmuyum, ayrıca hükme değmez;
yok eğer, beni bugünkü halim içinde gördüklerini iddia ediyorlarsa ona da
taĢıdıkları göz yetmez! Masum çocuk bapa^mahkemede, "Bu dünya dört köĢe değildir
Reis Bey." demiĢti. Ne tecellidir ki, Ģimdi de Savcı, beni benim o günkü
gözümle, dört köĢe bir yavanlık içinde görüyor! Ne söyliye-bilirim?.. Benim, en
kalpsiz ölçülerle çocuğu adım adım darağacma sürüklediğim demlerde, hattâ idam
sehpasının dibinde, (Elini savcıya uzattr.) Yine bu Savcı, benim
merhametsizliğimden tiksinti ve çocuğa karĢı merhametle doluydu. ġimdi bana
merhamet duymamakta haklıdır. ĠĢin, esas hakkında savcılık mütalâsma ve benim
müdafaama kaldığı Ģu ânda, bütün söyli-yeceklerimi tamamlamıĢ bulunuyorum.
Artık, sizin iĢiniz hükmetmek, benimki de affetmek olacak..
SAVCI — (Yerinde zıplarcasına) Mahkemeyi mi affediyor?
REĠS BEY — Böyle birĢey söylemedim. Sadece iĢim bu olacak., dedim. ĠĢimi yasak
mı edecekler? Hem... Affedilmekten korkuları mı var?.. Ben affedilmekten
korkuyorum! Onun için kendime, sonsuz bir af vazifesinden baĢka iĢ tanımıyorum!
SAVCI — (Ayakta Mahkeme Heyetine) ġu af tasalını nihayete erdirmek için küçük
bir sualim
133
\

s: s CD
.«5 %,
%**. %l

CD
ÇQ

B
CD
B.S £ &^£
8
50
SÖ
w
S 2Ġ
cm
0;
3 2;
.a
CD
CD
en
to
-• &
S-
5 «^
~ .fr^
P- p-ö ^o-e» to «L-*

a to
^ d W
12 2 £3
££
"tf^^.
ĠB
tu cd pa
N ÇD re,
e.&cf&S