Page 78 - MF1869 COMPLETO_Neat

A familia. a autoestima, de integración como
A familia é o primeiro contexto social no
que o neno/a edúcase, xa que a través da
inserción dinámica con cada un dos seus
membros o neno/a integrarase no medio
social en que vive e aprenderá a súa lingua,
a súa cultura, a súa conduta e os seus
principios éticos.
Este proceso, que é a acción educativa máis
importante que realiza a familia durante
os primeiros anos de desenvolvemento,
denomínase socialización primaria
permitirá ao neno/para aprender a andar,
a manipular obxectos, os valores que rexen
na convivencia, os usos sociais, a lingua da
súa comunidade, etc.
Desta maneira, mediante as súas relacións
coa familia e co medio en que esta se
desenvolve, o neno/para recibirá toda a
experiencia sociocultural do seu grupo
social, o cal contribuirá á súa educación e
condicionará o seu desenvolvemento.
A escola.
A escola concíbese hoxe como unha
institución social aberta e rexistrada a unha
comunidade educativa na que se integran
alumno/as, profesores e familia xunto coas
institucións sociais e cultura da contorna,
ofrecéndolles aos alumnos experiencias
sociais máis ricas e variadas.
Se os intercambios da escola coa contorna
sociocultural son frecuentes, as posibilidades
de socialización que esta ofreza e o seu
papel como axente de educación social
ampliaranse.
Considéranse na escola tres eixos de
socialización:
• A escola como institución: proporcionará,
a través das funcións de socialización,
oportunidades de adquisición
consolidación do “sentido do eu” ou
membro activo da comunidade escolar e
de manter relacións sociais en diferentes
niveis de convivencia.
• O profesorado segundo a súa
personalidade, sexo e competencia nas
súas relacións, actúa como un modelo
e como reforzador ou detractor das
condutas sociais.
• O grupo de clase, dentro da cal se
establecen relacións máis estreitas
e permanentes, facilita a ruptura do
e egocentrismo familiar e proporciona
un cambio do medio e do clima das
relacións. Dentro do grupo apréndese
e interiorizan relacións de dependencia,
de dominancia, de igualdade, de
competitividade, etc...
O obxectivo da educación social é que
o ser humano sexa un membro activo e
participativo da sociedade na que vive:
• Educar aos alumnos e alumnas para
a convivencia: para iso preténdese
desenvolver actitudes como a
participación, a tolerancia, a comprensión
e a solidariedade nas relacións para nos
conflitos.
• Promover a educación cívica do alumnado:
diríxese a formarlles para a participación
na comunidade. Esta finalidade
concrétase nas seguintes capacidades
que se pretenden desenvolver:
• Coñecer e comprender a contorna
social e cultural próximo e afastado
• Coñecer e exercer os dereitos e
deberes que posúen como cidadáns
• Respectar os puntos de vista dos
demais membros da comunidade.
e
78