Page 175 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 175
151
แม ้กระทั่งนิพพาน ● การใช ้ ข ้อ1.กับข ้อ2.
ควบคู่กันไปเสมอ
ความพอดีหรือความเป็นกลาง เรียกว่าในทุกสภาวะ ทุก
แบบทั่วๆไป ของแต่ละคน อิริยาบท หรือทุกลมหายใจ
หรือแต่ละสภาวะอาจมีจุดตรง เข ้าออกมีความสําคัญอย่าง
กลางต่างกันเช่นความพอดี ยิ่งยวด
ของคนรวยต่างกันคนจน
เป็นต ้น เพราะการมีสติฯ
ประคับประคองความถูกต ้อง
แต่ความพอดีมาตรฐาน เป็นกลาง ในทุกขณะ
ของหลักพุทธศาสนามีอย่าง เป็นตัวประคองใจไม่ให ้
เดียวคือมรรคมีองค์แปด คือ ฟุ้งซ่านซัดส่ายขจัดนิวรณ์ห ้า
ทางสายกลางแปดอย่าง ข ้อ กิเลสตัณหาในทุกสภาวะ เช่น
ปฏิบัติอันพอดีที่จะนําไปสู่ ในการเรียนการดําเนินธุรกิจ
จุดหมายแห่งความหลุดพ ้น การเล่นกีฬาการสมาคม การ
เป็นอิสระ ดับทุกข์ ปลอด โต ้ตอบการแก ้ไขเหตุการณ์
ปัญหาไม่ติดข ้องกับที่สุดทั้ง ฉุกเฉินแม ้กระทั่งในขณะที่
สอง คือกามสุขัลลิกานุโยค กําลังดําเนินจิตในการทําสมาธิ
และอัตตกิลมถานุโยค ได ้แก่ ภาวนา
เห็นชอบ ดําริชอบ เจรจาชอบ
กระทําชอบ เลี้ยงชีพชอบ "ให ้มีความถูกต ้องเป็นกลาง
พยายามชอบ ระลึกชอบ อยู่ตลอดเวลา"
ตั้งจิตมั่นชอบ ●หรือในการดําเนินจิต
ในขณะถ่ายทอดจิตว่างแท ้
"ปฏิปทา"คือแนวปฏิบัติ ฯลฯ
2."สติสัมปชัญญะ" การใช ้ ข ้อ1.ควบคู่ข ้อ2.
"สติ" คือ ความระลึกได ้ เป็นการควบคุม เป็นการ
สํานึกพร ้อมอยู่ ใจอยู่กับกิจ ประคับประคอง
จิตอยู่กับเรื่อง อยู่ตลอดเวลา
"สัมปชัญญะ" คือ มิให ้จิตซัดส่าย ไปยึดปรุง
ความรู้ตัวทั่วพร ้อม ในสิ่งที่ออกนอกลู่นอกทาง
