Page 200 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 200

176

               สัจธรรมสูงสุดอยู่เหนือกรรม                 ที่จะทําให ้ประสิทธิภาพ
               หรือกฏแห่งกรรมมันจึงทําให ้                ของการถ่ายทอดจิตว่างแท ้

               บรรดาเชื้อกรรมหรือเชื้อโรค                 มีมากที่สุดทั้งนี้เพราะ ในความ
               ทั้งหมดทั้งมวลซึ่งถูกรู้เท่าทัน            ว่างแท ้ปราศจากตัวตน รูปนาม
                                                          ความคิดโดยเด็ดขาด

               สูญสลายหายไปในพริบตา                       ถ ้ามีตัวตน หรือความหมาย
               กล่าวได ้ว่า "มุมมองจากความ                แห่งความเป็นตัวตนขึ้นมา
               ว่างแท ้"นี้อยู่เหนืออภิญญา                ก็ย่อมทําให ้ลดทอน
               หรือทิพยอํานาจใดๆเพราะ                     ประสิทธิภาพ

               อํานาจใดๆยังเป็นมายาอยู่แต่                ความว่างแท ้ลงมา
               ความว่างแท ้อยู่เหนือมายา
                                                          ●ยกตัวอย่างเช่น...
               ●พลานุภาพของเราและท่าน                     1.การเผลอไปเพ่งจากตัวเรา

               จะเร็วแรงแค่ไหน?เพียงใด?                   ส่งกสิณไปกําจัดพลังลบในตัว
               ย่อมขึ้นอยู่กับเปอร์เซ็นต์                 ผู้ป่ วย
               ของความเข ้าใจและความ
               เข ้าถึงความว่างแท ้ ของเราๆ               #ก็เท่ากับการเผลอไปนึกว่ามี

               ท่านๆนั่นเองถ ้าเข ้าใจ และ                ผู้รักษาและผู้รับการรักษา ที่มี
               เข ้าถึงโดยสมบูรณ์ ถึงขนาด                 ตัวตนและมีการรักษา
               ที่ว่าตัวเรา เป็นส่วนหนึ่งของ              #ที่ถูกต ้อง

               ความว่างแท ้หรืออยู่ในความ                 คือจะต ้องมีความว่างแท ้
               ว่างแท ้ไม่มีตัวกูของกู อีก                โพล่งออกมาจาก
               ต่อไป  นั่นคือสุดยอด นั่นคือ               "มุมมองของความว่างแท ้"
               สุญญตา                                     แผ่เข ้าไปในบริเวณที่มีพลังลบ
                                                          ซึ่งเป็นมายามิใช่เพ่งออกมา

               ■■บทเรียน#144                              จากจิตของผู้รักษาไปยัง

               ==============                             ผู้รักษา ซึ่งเป็นการเผลอไป
               "ทุกขณะ...                                 แสดง"ความมีตัวตน"
               แห่งการถ่ายทอดจิตว่างแท ้
               อย่าเผลอให ้เกิดความหมาย                   2.#หรือเช่นเผลอไปนึก

               แห่งความเป็นตัวตนขึ้นมา"                   ให ้เจ ้ากรรมนายเวรของผู้ป่ วย
                                                          อโหสิกรรมให ้แก่ผู้ป่ วย
               ●นี้เป็นสิ่งสําคัญที่สุด                   #ก็เท่ากับเผลอไปนึกว่า
                                                          มีผู้ป่ วย&ผู้รักษา และ
   195   196   197   198   199   200   201   202   203   204   205