Page 198 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 198
174
■■บทเรียน#143 สูงสุดของความว่างแท ้ ที่
============= ปราศจากสภาวะใดๆ
การวางจิตไว ้ในตําแหน่งความ
ว่างแท ้ในขณะที่ถ่ายทอดจิต ซึ่งที่แท ้ก็เป็นคําเดียวกัน
ว่างแท ้ และการที่เกริ่นมายืดยาว
ถึงที่มาของคําว่า
●สืบเนื่องมาจากท ้าย "ความว่างแท ้ปราศจาก
บทเรียน#139ที่ทิ้งท ้ายไว ้ว่า สภาวะ"ก็เพื่อจะชี้ให ้เห็นว่า
จะอธิบายถึงเรื่อง "การวางจิตไว ้ในตําแหน่ง
การวางจิตไว ้ในตําแหน่งความ ความว่างแท ้"
ว่างแท ้ในขณะถ่ายทอดจิตว่าง ที่สูงสุด ก็คือในตําแหน่ง
แท ้จะต ้องทําอย่างไร? ที่ปราศจากสภาวะใดๆนั่นเอง
จากบทเรียนทั้งหมด140กว่า กล่าวคือ ปราศจากรูปนาม
บทมีความสําคัญเกี่ยวกับ ความคิดอายตนะหกของเรา
สภาวะที่เป็นความว่างแท ้ มี สัมผัสไม่ได ้ที่สําคัญก็คือ
ลักษณะเช่นไรสรุปคือ อายตนะที่หกคือ"ใจ"
บทเรียน#18และ เป็นสภาวะที่"ใจ"หรือ"จิต"เรา
บทเรียน#129 ซึ่งบางข ้อก็ สัมผัสไม่ได ้ นั่นเอง
อาจจะซํ้ากัน ตราบใดที่ใจของเรา ยังสัมผัส
ได ้ก็ไม่อาจเรียกได ้ว่าเป็น
เราสามารถจะสรุปได ้ว่า ความว่างแท ้ที่สมบูรณ์
ความว่างแท ้ในขั้นสูงสุด
อยู่ที่ท ้ายบทเรียน#135 เราต ้องวางจิตของเราไว ้ใน
นั่นคือ"ความว่างแท ้หมด ตําแหน่งนี้ในขณะถ่ายทอดจิต
สภาวะ"หรือ"ความว่างแท ้ไม่มี ให ้แก่ตนเองหรือแก่ผู้อื่น
สภาวะ"หรือ"ความว่างแท ้
ปราศจากสภาวะ" ●การถ่ายทอดจิตแก่ตนเอง
หมายถึง การฝึกฝนอบรมจิต
●เหตุที่บัญญัติคําขึ้นมาว่า ตนเอง มีโยนิโสมนสิการ
"ความว่างแท ้ปราศจาก กระทําซํ้าๆ ทบทวน ธรรม
สภาวะ"ออกมาจาก"ความว่าง สืบค ้นแก่นธรรม โดยแยบคาย
แท ้"ก็เพื่อเน้นยํ้าถึงลักษณะ จนกระทั่งกลายเป็น
"วสีแห่งความว่างแท ้"
