Page 339 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 339
127
นํามาพิจารณา โดยแยบคาย "จงรู้ตัวทั่วพร้อมทั้งวิมุต
ซํ้าๆ บ่อยๆ และสมมุติ
จนประทับซึมซับซึมซาบ เข ้า วิมุตจัดหนัก สมมุติจัด
ไปในจิต เบาๆ"
=============
ข ้อสรุปคือ
การออกนอกความฝัน จึงจะรู้ เมื่อตระหนักเด็ดขาดลงไป
ว่าความฝันนั้นเป็นมายา แล ้ว ถึงวิมุต หรือความว่างแท ้
การออกนอกภาวะมายา จึง ว่า ไม่มีอะไรเลย
จะรู้ความเป็นมายา ในภาวะที่ตัวเรายังอยู่ในโลก
สมมุติอยู่เราจึงจําเป็นต ้องมี
การออกนอกมายา คือการ ความรู้สึกสองแบบ
พิจารณาโดยแยบคาย คือรู้ตัวเองว่า ตัวเองเป็น
ซํ้าๆ บ่อยๆ ว่าทุกสิ่งในโลก เพียงมายา แต่ในขณะเดียวกัน
ในจักรวาล ก็มีมิติแห่งความว่างแท ้
ทั้งรูป นาม ความคิด การ ปราศจากรูปนาม
ปฏิสัมพันธ์กัน เป็นภาวะมายาซ ้ อนกับภาวะ
ทุกสิ่งเป็นมายา เป็นเพียงธาตุ ว่างแท ้ เป็นภาวะซ ้ อนภาวะ
ขันธ์จิต มารวมตัวชั่วคราว กันอยู่
ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่ความจริง ความรู้ตัวทั่วพร ้อม ว่าเป็น
ภาวะซ ้ อนภาวะ นี้เอง ที่เรา
จงพิจารณาซํ้าๆ บ่อยๆ จําเป็นจะต ้อง มีอยู่ตลอดเวลา
จนจิตตระหนัก อย่างเด็ดขาด ให ้มีสติสัมปชัญญะ ตามให ้ทัน
ว่าทุกสิ่งเป็นมายา เป็นความ ในทุกอริยาบท
ไม่มีตัวตนจริง
ดังนั้นจึงต ้องจัดลําดับ
ความสําคัญของภาวะทั้งสอง
ภาวะว่างแท ้ หรือภาวะวิมุต
แน่นอน ต ้องมีความสําคัญ
อันดับหนึ่งคือต ้องจัดหนัก จัด
บทเรียน#199 ให ้มีประจําใจในส่วนลึกของ
จิต ตลอดเวลา ในทุกอริยาบท
