Page 389 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 389
177
แท ้จริงแล ้ว เราอยู่กับความ ต ้องอ่าน และพิจารณาแยบ
ว่างแท ้ หรือธรรมชาติแท ้ คายอยู่เนืองๆ ร ้อยครั้งพันครั้ง
อยู่แล ้วตลอดเวลา เพียงแต่ มันจะตกผลึก ประทับเข ้าไป
ลืมตา (ใน) มองให ้เห็นสัก ในจิตก ้าวหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติ
หน่อย ไม่ได ้เชียวหรือ โดยลําดับ วันต่อวัน ไม่ต ้องไป
"อยาก" ไม่ต ้องไปรีบเร่ง
แต่นี่ เรากลับไปยึดปรุงมายา ไม่ต ้องไปเพ่ง ไม่ต ้องไปทํา
สิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน สิ่งที่ไม่จริง อย่างอื่น ให ้เกิดการสรุปเอา
ซึ่งเริ่มจากไปยึดปรุงตัวกูของ เอง
กูก่อน แล ้วกระจายไปยึดปรุง แล ้วตกเป็นทาสของความ
สิ่งแวดล ้อม พฤติกรรมของ พยายาม ความลังเลสงสัยอยู่
สิ่งแวดล ้อม รํ่าไป
ที่ไม่จริง หากเรามองเห็นแก่น
แท ้ของความจริงที่มีอยู่แล ้ว สักวันก็จะเข ้าใจ และเข ้าถึง
เราก็เพียงลืมตามองให ้เห็น โดยวิธีธรรมชาติ ซึมซับ
เท่านั้น ไม่ต ้องไปปรับเปลี่ยน ประทับจิต ซึมซาบเข ้าไปโดย
อะไรอีกเลย อัตโนมัติไปเอง
ถ ้าเข ้าใจตรงนี้ ก็คือมีจิตใจ ตัวชี้วัดคือ กิเลส ตัณหา
ก ้าวหน้ามั่นคงแน่วแน่มากขึ้น อนุสัย อาสวะ ของเรา
จิตใจก็จะไม่หวั่นไหววอกแวก จะลดลง มุมมองโลกของเรา
โหวงๆ หรือนึกกลัวหรือเศร ้า จะเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง
ใจอันเป็นนิวรณ์ที่ใจลังเล ในเร็ววัน......
สงสัยซัดส่ายฟุ้งซ่าน อีก
ต่อไป บทเรียน#240
"จากพลังกาย สู่พลังจิต
ให ้ไปอ่านทบทวน บทเรียน แล้วจึงสู่พลังจิตว่างแท้"
ของท่านฮวงโป ของอจ. =============
พร ้อมทั้งพิจารณาอย่างแยบ
คาย ในความจริง ของการ การใช ้ พลัง เริ่มจากใช ้ พลัง
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป สวย รวย กาย เช่นการแบกหาม ฯลฯ
มีอํานาจแค่ไหน ก็ต ้องถูกเผา ในขั้นนี้ เป็นขั้นหยาบ ที่ใช ้
ถูกฝัง สูญสายไปสิ้น จึงมิใช่ แรงกาย
ตัวตนจริง
