Page 386 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 386
174
จะไปอยู่ที่ไหน? อย่างเราเคย คือ ไม่ตรงกับคําสอนของ
คิดว่าเราวางจิตเราไว ้ ท่านฮวงโป
ที่วิหารธรรม ถ ้าปล่อยวางหมด เสียทีเดียว กล่าวคือประเด็น
สิ้นแล ้วจะเป็นอย่างไร? คําสอนของท่านฮวงโป
ยังคงคําเหล่านี้ไว ้ เพียงแค่
ตอบว่า ในทางๆ นี้ เมื่อ เพื่อเป็นสะพานเชื่อมโยงให ้บัว
เข ้าใจและเข ้าถึงความว่างแท ้ สี่เหล่าทั้งหลายได ้เข ้าใจและ
แล ้ว ไม่มีบัญญัติใดๆ เข ้าถึง แต่เมื่อถึงจุดสุดท ้าย
หลงเหลืออยู่ ทั้งรูปบัญญัติ แล ้วก็ต ้องปล่อยวางทุกคํา ทุก
และนามบัญญัติ บัญญัติ อยู่ดี
จะเห็นได ้ว่า ในคําสอน 234 เช่นเดียวกับ อจ.อาจจะมีการ
บทของ อจ. กล่าวอ ้าง คําว่า "จิต" อยู่บ ้าง
จะแจงให ้เห็นแล ้วว่า เมื่อ เช่นพลังจิต ฯลฯ
เข ้าถึงความว่างแท ้สมบูรณ์ แต่นั่นก็เป็นเพียงการกล่าวอ ้าง
100% แล ้วจะปราศจากทุก "คําสมมุติ"
บัญญัติ ไม่มีคําว่าจิต วิหาร ซึ่งพยายามหลีกเลี่ยงอยู่แล ้ว
ธรรม เครื่องอยู่หรือที่อยู่ของ แต่บางครั้ง ก็ต ้องพาดพิงถึง
จิต ฯลฯ แม ้กระทั่งคําว่าความ เพื่อเป็นสะพานเชื่อมโยง
ว่างแท ้ก็ไม่มี ต ้องปล่อยวาง ความเข ้าใจ ในลักษณะที่รู้ตัว
เสียให ้สิ้น ทุกบัญญัติ ทั่วพร ้อมว่า จิต หรือพลังจิต
ฯลฯ เป็นเพียง "คําสมมุติ"
เพราะคําว่าจิต และคําต่างๆ
ต่างก็ตกอยู่ในความที่ไม่จริง ส่วนที่ถามว่าถ ้าเราปล่อยวาง
ไม่มีตัวตนจริงคือเป็นมายา เสียหมดสิ้นแล ้ว จิตของเราจะ
เป็นสมมุติทั้งหมด ทั้งสิ้น เป็นอย่างไร จะไปอยู่ที่ไหน
นั้น
ฉะนั้น ในคําสอนของ อจ. จึง
ได ้ออกตัว เสียทีแรกว่า อจ. ก็ได ้ตอบไปแล ้วว่า จิตก็เป็น
ขอก ้าวข ้าม คําว่าจิต มายา จิตจะไปอยู่ที่ไหน
คําว่าจิตคือพุทธะ ในทางๆ นี้ ในที่สุดแล ้วก็ไม่
สนใจกับจิตไม่สนใจกับมายา
