Page 385 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 385
173
พิจารณาโดยแยบคาย และ มายา ไปด ้วย
นํามาใช ้
ให ้หมดสิ้นจริงๆ
กลับเพิ่มความยึดปรุงทุกสิ่ง
ทุกเรื่อง ให ้ซับซ ้ อนกันมากขึ้น เหตุผลเพราะ
คล ้ายคนละเมอในความฝัน ไม่ว่าอํานาจจิตสูงสุด หรือ
อันไร ้ตัวจริง ธรรมะสูงสุด จะสูงสุดไปไม่ได ้
ถ ้ายังไม่เป็นอิสระสูงสุด
มนุษย์ในปัจจุบัน จึงทะเลาะ ยังคงมีติ่งตกค ้าง ในเรื่องการ
เบาะแว ้งกัน ทําร ้ายกัน ยึดปรุง ถึงแม ้การยึดปรุงนั้น
เข่นฆ่า แข่งขัน แย่งอํานาจ จะเป็นเรื่องการยึดปรุงที่ดี ก็
แย่งทรัพย์สิน ฯลฯ กันอยู่ เถอะ
ตลอดเวลา ด ้วยความหลงผิด
และโง่เขลาเบาปัญญา การปล่อยวางทั้งความรู้
ใครเตือนใคร บอกออเจ ้า สูงสุด และตัวผู้รู้ ถือว่าเป็นการ
ออเจ ้า ก็หาได ้ฟังไม่ ตีแตกในปริศนาธรรมสูงสุด
ขั้นสุดท ้าย ซึ่งผู้ปฏิบัติจะ
บทเรียน#237 รู้สึกฟินและอินสูงสุด ประทับ
"รู้สูงสุด จิตสูงสุด ณ ความรู้สึกสูงสุด
แล้ววางเสียให้สิ้น" ตรงนั้น และจะมีพลานุภาพ
============= มหาศาล
เมื่อรู้ถึงขั้นสูง หรือขั้นสูงสุด จึงต ้องปล่อยวางทั้งความรู้
ดังเช่นรู้เข ้าใจเข ้าถึงความว่าง และตัวผู้รู้ เสียให ้หมดสิ้น
แท ้นี้ ถ ้าต ้องการอานุภาพแห่ง ฉะนี้แล
จิตสูงสุด ก็ต ้องปล่อยวาง
ความรู้ให ้หมดสิ้น บทเรียน#238
"จิต"
หมายความว่าต ้องปล่อยวาง =============
ทั้ง 2 อย่าง
มีผู้ถามเกี่ยวกันเรื่องจิตว่า
คือปล่อยวางทั้งความรู้สูงสุด ถ ้าเราปล่อยวางเสียให ้หมดสิ้น
และปล่อยวางตัวผู้รู้ซึ่งเป็น แล ้วจิตเราจะเป็นอย่างไร?
