Page 395 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 395
183
บทเรียน#244 ไม่หลงผิด (โมหะ) ไปหลง
"เหนือบัญญัติ ยึดปรุง กันอยู่อีก
เหนือค าพูด โดยไม่เฉลียวใจกันเลย
เหนือค าสอน"
============= เมื่อปล่อยวางมายาหมดทุก
สิ่ง ได ้จริงๆ แล ้วจึงจะเข ้าสู่
ความว่างแท ้อยู่เหนือรูป MODE ความว่างแท ้สมบูรณ์
บัญญัติ นามบัญญัติใดๆ 100%
ฉะนั้นไม่ว่าคํา (word) ใดๆ ก็
ไม่อาจมีได ้ในความว่างแท ้ ฉะนั้นเราท่านต ้องรู้ให ้รอบ
ให ้สุดสายมิฉะนั้นก็จะยังคง
คําสอนในทางๆ โน้น หรือ ลังเลสงสัยอยู่รํ่าไป
ทางๆ นี้ ก็ไม่อาจมีได ้
ไม่อาจตกผลึกสู่ความว่างแท ้
เหตุที่มีคําสอนต่างๆ ไปได ้
ในทางๆโน้น และคําสอนต่างๆ
ในทางๆ นี้ เช่น คําสอนฮวงโป คือต ้องรู้ว่า "ทุกสิ่ง" เป็น
คําสอนท่านพุทธทาส คําสอน มายา เป็นสิ่งไม่จริง "ทั้งหมด"
หลวงปู่ ดูลย์ คําสอน อจ.กิตติ
ฯลฯ บทเรียน#245
ต่างก็เป็นคําสอนสมมุติ ผู้สอน "จงตระหนักอย่าง
ก็เป็นคนสมมุติ คําสอนก็เป็น เด็ดขาดลงไปว่า..
สมมุติ ทั้งหมดเป็นมายา ในความว่างแท้ ปราศจาก
ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่คําพูดคํา รูปนามทุกสิ่ง"
สอนจริงเป็นมายาเพื่อที่จะชัก =============
จูงมายาด ้วยกัน ให ้เห็น ให ้
รู้เท่าทันความจริงอันเป็นสัจ ในโหมดของความว่างแท ้ที่
ธรรมเพียงชั่วคราว สมบูรณ์ที่สุด 100% จําเป็น
จะต ้องมี ประโยคสําคัญ เป็น
เมื่อรู้เท่าทันความจริงแล ้ว ก็ KEYWORD
ต ้องปล่อยวางตนเอง กํากับติดอยู่เป็นประจํา
ปล่อยวางคําพูด คําสอน
ทั้งหมด มายาทั้งหมดทุกสิ่ง
